Lista znaczków

Pożarnicze Centrum Historyczno - Edukacyjne Ziemi Łódzkiej powstało w 2007 roku. To jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych gminy Wolbórz. Właśnie tu można szukać korzeni pożarnictwa polskiego, bo stąd pochodził jego prekursor Andrzej Frycz Modrzewski. W Centrum znajdują się m.in. bogate zbiory sprzętu strażackiego, zabytkowe sikawki konne i motopompy, umundurowanie, uzbrojenie osobiste strażaka, odznaczenia, stare fotografie i dokumenty. Atrakcją dla najmłodszych są również miniatury pojazdów pożarniczych i sikawek konnych oraz duża kolekcja miniatur pojazdów strażackich, pochodzących z różnych krajów. W muzeum znajdują się również zbiory regionalne, którymi opiekuje się powstałe w 1963 roku Stowarzyszenie Przyjaciół Wolborza. Można zobaczyć gromadzone przez lata pamiątki z czasów II wojny światowej, stare dokumenty historyczne, a także zbiory kultury ludowej: dawne ubiory męskie i kobiece, sprzęt gospodarstwa domowego, jak również sztukę ludową. Centrum Pożarnicze stwarza również możliwość przeprowadzenia w swych murach ciekawych i atrakcyjnych lekcji tematycznych czy historycznych z wykorzystaniem multimediów. Ponadto w muzeum można zorganizować własną wystawę kolekcjonerską.

EC1 Łódź Miasto Kultury to wyjątkowa w skali kraju instytucja, łącząca w sobie różnorodne dziedziny wiedzy oraz przestrzenie zabytkowej elektrowni. Historia obiektu sięga roku 1907, kiedy to wybudowano pierwszą część kompleksu, obecnie nazywaną EC1 Wschód. Pierwotnie nazywana Elektrownią Łódzką, później przekształcona w elektrociepłownię służyła łodzianom aż do końca XX wieku. Obecnie oferta EC1 składa się z największego w Polsce Centrum Nauki i Techniki, które wykorzystuje oryginalne wnętrza i wyposażenie elektrowni oraz zapewnia zwiedzającym dużą dawkę wiedzy z zakresu fizyki czy chemii, Ulicy Żywiołów, edukującej najmłodszych w aspektach sił rządzących otaczającym nas światem czy Narodowego Centrum Kultury Filmowej prezentującego fascynującą historię polskiej kinematografii. EC1 organizuje również szereg wydarzeń kulturalnych i rozrywkowych oraz jest częścią największych eventów odbywających się w mieście.

Historia Łódzkich Linii Turystycznych zaczyna się w 2003 roku i od początku związana jest z Klubem Miłośników Starych Tramwajów w Łodzi. Pierwszy kurs Linii 0 miał miejsce w sierpniu a na trasę wyjechał skład polskich wagonów 5N i 5ND z lat 1960-1961, które zostały na tę okazję odświeżone i przywrócono im pierwotne numery taborowe. W tramwaju po ponad dwudziestoletniej przerwie zagościli konduktorzy, którzy zgodnie z tradycją sprzedawali i kasowali szczypcami bilety. Projekt Linii Turystycznej z roku na rok przechodził modyfikacje. Zmieniały się trasy oraz częstotliwość kursów, na trasy wyjeżdżały rożne pojazdy a możliwość podróżowania zabytkowymi tramwajami na stałe wpisała się w wakacyjny krajobraz Łodzi. W 2011 roku, Linie Turystyczne włączono w system Lokalnego Transportu Zbiorowego w Łodzi, a w 2021 r. powstała inicjatywa Łódzkie Linie Turystyczne. Rok 2024 przyniósł połączenie działań miłośników komunikacji miejskiej oraz Łódzkiej Organizacji Turystycznej dzięki czemu trasy zostały przygotowane tak, aby z okien pojazdów móc podziwiać najważniejsze łódzkie atrakcje turystyczne.

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych punktów, który stał się wizytówką Łodzi jest Manufaktura. Kiedyś była to fabryka włókiennicza przetwórstwa bawełny, której właścicielem był najbogatszy żydowski fabrykant Łodzi, Izrael Poznański. Obiekt pełni obecnie funkcje centrum rozrywki, kultury, sztuki i handlu. Można tu znaleźć szereg atrakcji, z których chętnie korzystają mieszkańcy i turyści. Ten wyjątkowy kompleks jest obowiązkowym punktem na liście miejsc, które trzeba odwiedzić będąc w Łodzi. Manufaktura oferuje atrakcje dla osób w każdym wieku, dlatego to jedno z popularnych miejsc spotkań dla całej rodziny. W kompleksie coś dla siebie znajdą także miłośnicy dobrej kuchni oraz fani rozrywki. A wszystko to w otoczeniu imponującej architektury przemysłowej, która na terenie całego kompleksu przeplata się z najróżniejszymi przejawami nowoczesności.

Jedna z najbardziej znanych ulic w kraju i jednocześnie najdłuższy polski deptak. W kamienicach i pałacach przy Piotrkowskiej mieszczą się sklepy, restauracje, kawiarnie, ogródki, puby i kluby muzyczne. Piotrkowska tętni życiem przez cały rok a odbywające się przy niej jarmarki i festiwale dodają jej niepowtarzalnego uroku. Spacerując po Piotrkowskiej warto również zajrzeć na jej odremontowane podwórza, w tym podwórze mieszczące OFF Piotrkowską - jeden z nowych cudów Polski. Warto także zadrzeć głowę do góry. Fasady budynków przy Piotrkowskiej aż uginają się od ciekawych eklektycznych detali architektonicznych - kariatyd, płaskorzeźb, wykuszy... A najpiękniejszą z łódzkich kamienic jest ta mieszcząca się pod numerem 86, kamienica pod Gutenbergiem. Na fasadzie kamienicy znajdziemy nie tylko posąg wynalazcy druku, ale również cztery metalowe smoki.

W październiku 2015 roku u zbiegu ulic Piotrkowskiej i Mickiewicza został oddany do użytku zupełnie nowy przystanek tramwajowy, na którym krzyżuje się połowa łódzkich linii tramwajowych. Konstrukcja przystanku nawiązuje do łódzkiej secesji, ale najbardziej charakterystycznym elementem budowli jest wykonany z membrany, kolorowy dach. Pomimo, że oficjalna nazwa przystanku to Piotrkowska – Centrum, to chyba żaden łodzianin nie używa tej nazwy. Jego najbardziej rozpowszechnioną nazwą jest Stajnia Jednorożców. W pobliżu przystanku, w 2018 roku odsłonięto prawie trzymetrowy pomnik Jednorożca. Postać mitologicznego zwierzęcia sprawia wrażenie jakby rozpływała się w powietrzu, jednocześnie poruszając się przy tym cwałem. Dodaje to rzeźbie dynamiki i pobudza wyobraźnię odbiorcy.

Skansen Rzeki Pilicy powstaje od 2000 roku i jest pierwszym w Polsce muzeum na wolnym powietrzu poświęconym rzece. Początkowo działał jako muzeum społeczne, którym opiekowało się Stowarzyszenie Przyjaciół Pilicy i Nadpilicza (pomysłodawca i twórca placówki). Od 19 kwietnia 2005 roku Skansen funkcjonuje jako samorządowa instytucja kultury, podlegająca bezpośrednio Urzędowi Miasta w Tomaszowie Mazowieckim. Podstawowym i konsekwentnie realizowanym założeniem Skansenu Rzeki Pilicy jest tworzenie placówki żywej, w której przyrodę i historię rzeki oraz przestrzeń kulturową, jaką ona wytworzyła, można poznawać wszystkimi zmysłami. Wiele eksponatów otrzymało w Skansenie Rzeki Pilicy „drugie życie”.

Sanktuarium Urodzin i Chrztu świętej Faustyny w Świnicach Warckich upamiętnia pochodzącą z tej parafii św. Faustynę Kowalską. Obecny kościół zbudowany został w  1859 roku i znany jest z tego, że w jego murach ochrzczono i wprowadzono do wspólnoty Kościoła Katolickiego, Helenę Kowalską znaną jako św. Faustyna. W tym kościele św. Faustyna odbyła również pierwszą spowiedź i przyjęła pierwszą Komunię Świętą. Po śmierci św. Faustyny świątynia stała się miejscem licznych odwiedzin wiernych. Zainteresowanie rodzinnymi stronami siostry Faustyny wzrosło po jej beatyfikacji i kanonizacji. W 2002 roku ordynariusz włocławski bp Bronisław Dembowski podniósł kościół parafialny do rangi diecezjalnego sanktuarium Chrztu i Narodzin św. siostry Faustyny. W 2005 roku nastąpiła rozbudowa kościoła, który do użytku wiernych oddany został 23 sierpnia 2015 roku, w czasie dorocznych uroczystości odpustowych, organizowanych z okazji rocznicy urodzin i chrztu św. Faustyny.

W miejscowości Głogowiec, nieopodal Uniejowa, na pograniczu Wielkopolski i Mazowsza, znajduje się niewielka posiadłość, będąca niegdyś własnością Marianny i Stanisława Kowalskich. Pochodzący z 1900 roku niewielki, parterowy dom został wybudowany z charakterystycznego kamienia. Posiadał tylko jedną izbę, sień oraz kuchnię pełniącą także rolę warsztatu ciesielskiego. W tym niewielkim domu przyszło na świat dziesięcioro dzieci, a wśród nich Helena Kowalska – późniejsza święta Kościoła Katolickiego. Rodzina Kowalskich żyła biednie, ale szczęśliwie, a na pierwszym miejscu w życiu rodziny był Bóg. W takiej atmosferze wychowywała się Helena, która z rodzinnego domu wyniosła nie tylko umiejętność pracy, ale przede wszystkim miłość do Boga oraz do drugiego człowieka. To ukształtowało jej dalsze życie, które do końca podporządkowane było Bogu. Dziś w rodzinnym domu Faustyny znajduje się niewielkie muzeum, w którym zgromadzono pamiątki, mające przybliżyć klimat, w jakim żyła rodzina Kowalskich. Teren wokół domu przystosowano dla potrzeb przybywających tu pielgrzymów.

Rezydencja Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta wybudowana została w Piotrkowie w latach 1511-1519, w znanej formie zachodnioeuropejskich „pałaców wieżowych”. Ten gotycko-renesansowy obiekt zbudowany został przez Benedykta Sandomierzanina, który posadowił „zamek” na sztucznym nasypie i otoczył go fosą. Rezydencja była miejscem narad króla z senatorami, a po śmierci Zygmunta Augusta została siedzibą starostwa grodowego. Przez okres kilkunastu lat od 1578 roku obradował tu Trybunał Koronny. Po zniszczeniach poczynionych w trakcie wojny polsko-szwedzkiej, około 1670 roku „zamek” został odbudowany przez starostę piotrkowskiego Michała Warszyckiego. W 1869 roku budowla została przekazana dla potrzeb garnizonu wojsk rosyjskich. Od 1922 roku rezydencja ostatnich Jagiellonów została siedzibą Muzeum Krajoznawczego PTK. Obecne zbiory Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim w czterech podstawowych działach: archeologii, historii, etnografii i sztuki liczą ponad 20 tysięcy eksponatów.

Brama Krakowska to jedyna zachowana do dziś brama miejska w Wieluniu. Zbudowana została w XIV w. u wylotu traktu do Krakowa i w kierunku pobliskiej wsi Ruda, stąd druga nazwa - Brama Rudzka. Posadowiona  na planie kwadratu, nadbudowana została dwiema ośmiobocznymi kondygnacjami, przy czym ta wyższa jest węższa.   Na skutek walk w ramach potopu szwedzkiego i wojny północnej, brama stopniowo popadała w ruinę. Ratunkiem dla bramy była rozbiórka dawnego ratusza i jego dobudowanie do Bramy Krakowskiej wykorzystując ją jako wieżę ratuszową. Budowę ratusza według projektu Henryka Marconiego i Piotra Wetzlicha ukończono w 1842 roku. We wrześniu 1939 r. ratusz był jednym z celów ataku niemieckiego lotnictwa, szczęśliwie jednak zrzucona bomba przebiła tylko dach zaczepiając się o element więźby, nie czyniąc większych zniszczeń.  Podczas okupacji oprócz władz miasta miał tu swoją siedzibę posterunek hitlerowskiej żandarmerii, a w wyższych kondygnacjach wieży mieścił się areszt śledczy. Na wieży w 1940 r. umieszczono zegar ze zburzonego kościoła farnego.

Kościół powstały w XIV wieku jest cennym przykładem gotyckiej architektury sakralnej z późniejszymi elementami renesansowymi i barokowymi. W 1467 roku przy ścianie południowej nawy dobudowano kaplicę, która w 1658 roku została ponownie erygowana i dedykowana tytułem Świętego Krzyża Na początku XVI wieku z fundacji królowej Bony znacznie wydłużono prezbiterium, które wraz z nawą otrzymało nowe sklepienia – kolebkowe z lunetami, zdobione gwiaździstymi żebrowaniami. W 1674 roku rozpoczęto budowę kaplicy umiejscowionej od strony północnej, przylegającej do nawy głównej. W zabytkowej świątyni odbywały się wydarzenia istotne dla historii Polski – początek polskiego parlamentaryzmu, funkcjonowanie Trybunału Koronnego, dziękczynienia za elekcje władców, synody i zjazdy duchowieństwa. W miejscu tym stworzono także podwaliny pod kodyfikację i unifikację prawa polskiego.

Istnienie świątyni żydowskiej w Piotrkowie Trybunalskim datowane jest na II połowę XVII w. Wówczas była to świątynia drewniana, która uległa całkowitemu zniszczeniu w 1740 r. Obecną synagogę, wzniesioną w latach 1791-1793, ufundował Mojżesz Kocyn. Od strony południowej z Dużą Synagogą sąsiaduje budynek zwany Małą Synagogą. Wzniesiony w 1776 r. przez fundację Herna Piotrkovera od początku był siedzibą szkoły żydowskiej. Na wschód od świątyni, za synagogą rozciągał się cmentarz żydowski czynny w latach 1689-1795. Uległ on zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Stał się też miejscem egzekucji ludności żydowskiej. W latach pięćdziesiątych XIX w. synagoga została przebudowana i rozbudowana. W takim kształcie przetrwała, mimo splądrowania w 1854 r., do okupacji hitlerowskiej. W czasie wojny uległa poważnemu zniszczeniu. W roku 1963 władze przystąpiły do prac konserwatorskich i adaptacyjnych budynku. W roku 1967 swą siedzibę znalazła tu biblioteka publiczna.

Z dala od zgiełku miasta stoi, wśród łęczyckich pól perła romańskiego stylu. Ta potężna bryła z absydami i wieżami, góruje nad cała okolicą. Pierw było tu opactwo Panny Marii 1097 r. Potem postawiono budowlę w typie bazyliki i konsekrowano w 1161 r. (XII w.) Jej długość wynosi ok. 46 m, natomiast szerokość korpusu nawowego ma ok. 21 m. a wysokość wieży 35 m. Bazylika jest oriętowana, dwuchórowa. To klasyczna budowla romańska, na co wskazuje m.in. imponujący tympanon oraz ciekawe freski z motywami roślinnymi. Cechami charakterystycznymi stylu są: budulec, którym jest ciosany kamień, liczne małe okrągłe wieżyczki, małe okienka zdradzające charakter obronny, zakończenie prezbiterium okrągłą absydą. Na jednym z narożników kościoła znajdują się małe ślady, których pochodzenie od lat było różnie interpretowane. Legenda głosi, że diabeł Boruta próbował wyrzucić kolegiatę ze swoich ziem. Chwycił ją w swe dłonie, ale nie zdołał jej przenieść. Po tym zdarzeniu pozostały tylko ślady w kamieniu. Czy to jest prawdziwe pochodzenie śladów jest jednak dosyć prozaiczne. O tym dowiesz się odwiedzając to wspaniale miejsce.

Muzeum Lodów Kamieni Pingwin mieści się w jednej z kamienic rynku w Piotrkowie Trybunalskim i jest jedynym tego typu muzeum w Polsce. Powstało na bazie rodzinnej lodziarni, która działa nieprzerwanie od niemal 100 lat. Pomysł stworzenia muzeum narodził się podczas wycieczki do Włoch i wizyty w tamtejszym muzeum lodów, ale dopiero odnalezienie dokumentów na temat produkcji lodów było bezpośrednim bodźcem to uruchomienia placówki muzealnej. Najstarsze eksponaty zgromadzone w muzeum mają niemal 100 lat i pochodzą z rodzinnej wytwórni. Zobaczyć tu można m.in. stare maszynki i gałkownice z okresu międzywojennego, a także liczne dokumenty potwierdzające historię rodzinnej produkcji. Uzupełnieniem zwiedzania jest projekcja filmu, a niewątpliwą atrakcją możliwość przygotowania lodów pod okiem przewodnika i oczywiście ich degustacja. Lody Kamienie Pingwin zwane kamieniakami, kamborkami, granatami, lodami z kartką, odpustowymi, są produktem regionalnym, znanym od kilkudziesięciu lat. Produkowane z najwyższej jakości składników i w sposób tradycyjny. To produkt rozpoznawalny i tym samym promujący Piotrków Trybunalski, Powiat Piotrkowski i Dolinę Pilicy.

UWAGA! W kwietniu zwiedzanie bez umawiania w pt., sob., niedz. W pozostałe dni dla grup zorganizowanych, jednak istnieje możliwość dołączenia do takiej grupy po wcześniejszym kontakcie telefonicznym (tel. 514856409). Od maja muzeum czynne w godzinach od 11 do 19 przez cały tydzień.

Termy Uniejów - pełen atrakcji zespół całorocznych basenów termalnych z niepowtarzalną atmosferą i mnóstwem atrakcji, jakich nie można znaleźć nigdzie indziej. Baseny ze zjeżdżalniami i innymi atrakcjami - sportowy, termalny solankowy i dziecięcy - usytuowane są u stóp średniowiecznego zamku. Oprócz basenów można tu znaleźć piękne sauny. Część kompleksu stanowi Rycerski Kasztel, gdzie organizowane są turnieje rycerskie, średniowieczne jarmarki oraz interaktywne lekcje historii. Można tu również zażyć termalnej kąpieli solankowej w średniowiecznych baliach.

Wieś Oporów w powiecie kutnowskim, wzmiankowana już od XIV w., była siedzibą rodową znamienitych wojewodów łęczyckich: Mikołaja i Piotra z Oporowa oraz Władysława Oporowskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego. To oni w 1 poł. XV stulecia wznieśli małą późnogotycką rezydencję obronną, usytuowaną na wyspie otoczonej fosą. Zamek w doskonałym stanie przetrwał do dzisiaj i jest jednym z niewielu tego typu zabytków zachowanych w Polsce. Zabudowa skupiona wokół czworobocznego dziedzińca składa się z domu mieszkalnego, wieży, baszty z kaplicą, połączonych murem obronnym. Remonty wykonane w XVII, XVIII i XIX w. spowodowały tylko niewielkie zmiany nie zacierając średniowiecznego charakteru zamku obronnego. Zamek w Oporowie otoczony zabytkowym parkiem jest uznawany za jeden z najpiękniejszych zamków gotyckich w Polsce. Od 1949 roku mieści się w nim muzeum wnętrz stylowych. Za swoją działalność na polu ochrony dóbr kultury Muzeum – Zamek w Oporowie otrzymało srebrny medal dla Zasłużonych Kulturze Gloria Artis i III nagrodę w prestiżowym konkursie „Sybilla 2001”. Placówka wpisana jest do Państwowego Rejestru Muzeów. 

Termy Uniejów - Termalna solanka ma właściwości lecznicze i pomaga między innymi w dolegliwościach reumatycznych, chorobach stawów, skóry, dyskopatiach i nerwicach. W Uniejowie funkcjonuje ponadto gabinet balneologiczny, gdzie wykonywane są fachowe zabiegi lecznicze w oparciu o wody termalne. Okolica obfituje w liczne atrakcje, zwłaszcza dla amatorów ruchu na świeżym powietrzu, sportów wodnych i aktywnego spędzania czasu.