Lista znaczków

Jednym z obiektów związanych z krajobrazem Góry św. Anny jest Pomnik Czynu Powstańczego. Wzniesiono go w 1955 r. według projektu Xawerego Dunikowskiego, krakowskiego rzeźbiarza, malarza i pedagoga. Wybudowany został on w miejscu, w którym przed II wojną światową stało mauzoleum nazistowskie. Historia niemieckiego mauzoleum kończy się w 1945 roku, kiedy to został wysadzony w powietrze. Na jego miejscu wybudowano obecny obiekt nawiązujący do III Powstania Śląskiego. Pomnik Czynu Powstańczego składa się z czterech potężnych filarów zwieńczonych granitowymi belami. Przedstawia on otwarty dom śląski z symbolicznym ogniskiem domowym – zniczem. Na zniczu znajdują się polskie odznaczenia bojowe: Śląski Krzyż Powstańczy i Order Krzyża Grunwaldu. Na granitowym podeście,  stoją cztery dwumetrowe rzeźby figuralne przedstawiające śląskie społeczeństwo: kobietę z dzieckiem, hutnika, górnika i rolnika. Pod architrawem pomnik ozdobiony jest elementami fauny i flory oraz symbolami pracy. Zewnętrzne ściany pylonów pokryte są płaskorzeźbami i ołowiowymi rytami, które przedstawiają w skrócie historię Śląska i walkę jego ludu.

Pomnik glana w Jarocinie nawiązuje do festiwalowych tradycji miasta. Ciężkie, skórzane buty noszone były m.in. przez punków, licznie odwiedzających Jarocin podczas imprez rockowych. Kultowy but został odsłonięty 15 lipca 2011 r., w pierwszy dzień festiwalowy. Znajduje się przy zbiegu ulic Św. Ducha i Wojska Polskiego, nieopodal parku. Pomysłodawczynią pomnika była artystka i animatorka kultury Felicja Pawlicka, tragicznie zmarła w 2010 r. Pomysł, ku jej pamięci, zrealizowali znajomi oraz przyjaciele. Rzeźbę wykonali Jakub Bogatko i Małgorzata Kruk. But ma ponad 2 metry wysokości i waży ok. 200 kg. Wykonany został z żywic epoksydowych. Tradycją już stało się przyozdabianie go kolorowymi sznurowadłami. Pomnik glana jest też ulubionym miejscem odnajdywanym przez turystów, którzy chętnie się przy nim fotografują. Mniejszą parę glanów znajdziemy również na jarocińskim rynku, tuż przy wylocie ulicy Wrocławskiej.

Przed II wojną światową była to tzw. Fontanna Trzech Cesarzy. Uroczyste odsłonięcie fontanny nastąpiło 19 sierpnia 1907 roku. Została ona poświęcona trzem cesarzom pruskim: Wilhelmowi I (1797-1888), Fryderykowi III (1831-1888) i Wilhelmowi III (1859-1941). Wszyscy oni panowali w 1888 roku, dając temu okresowi nazwę „Roku Trzech Cesarzy”. Pierwotnie fontanna miała kształt granitowego obelisku ozdobionego kamiennymi, stylizowanymi rybami oraz brązowymi plakietkami z portretami trzech cesarzy Prus. Na początku 1945 roku usunięto z fontanny wizerunki cesarzy, a w latach 60-tych XX wieku również charakterystyczną iglicę. W jej miejsce ustawiono betonową rzeźbę trzech wirujących w tańcu syren.  W dniu 1 maja 2004 roku, w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, ustawiono obelisk w pierwotnym kształcie i nadano nazwę Pomnik Jedności Europejskiej.

Pomnik Jelenia w Mielnie jest jednym z pierwszych symboli tego miasta. Odkąd pojawił się w Mielnie, stał się ulubieńcem mieszkańców, jak i turystów. Wielokrotnie zmieniał swoje miejsce. Pierwotnie stał przy muszli koncertowej, przy ul. 1 Maja, obok Floryna. Następnie stanął w małym parku u zbiegu ulicy Wojska Polskiego oraz Grażyny, aby finalnie stanąć przed Urzędem Miejskim w Mielnie w samym centrum miasta. Pierwotny pomnik został ufundowany w okresie międzywojennym, przez jednego z ziemian, na pamiątkę udanego polowania w majątku ziemskim w Krępie w gminie Bobolice. Do Mielna został przywieziony najprawdopodobniej w 1946 r. Przez lata pomnik poddawany był różnym aktom wandalizmu, po czym niejednokrotnie odnawiany. W 2023 r. podczas obchodów 50-lecia Gminy Mielno, przed Urzędem Miejskim stanął nowy jeleń autorstwa Romualda Wiśniewskiego. Obecny pomnik jelenia został wykonany z brązu i przypomina pierwszą wersję pomnika z Krępy.

Śląska pieśń ludowa „Poszła Karolinka do Gogolina” przypadła do serca wielu osobom i stała się nieodłączną własnością ludu. Zyskała niezwykły rozgłos i doczekała się upamiętnienia w postaci pomnika. Twórcą koncepcji budowy pomnika był Szymon Koszyk – opolski działacz plebiscytowy i wybitny znawca folkloru opolskiego. Zwycięzcą konkursu na wykonanie projektu pomnika bohaterów pieśni „Poszła Karolinka”, został opolski artysta plastyk Tadeusz Wencel. Zaproponowany pomnik w sposób realistyczny przedstawia Karolinkę - młodą dziewczynę w kucykach, spieszącą żwawym krokiem, za którą podąża wesoły Karliczek z flaszeczką wina. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się 28 maja 1967 roku. Od 1987 roku motyw pomnika Karolinki i Karliczka jest wykorzystywany w herbie Gogolina, znajduje się również w logotypach jednostek organizacyjnych Gminy oraz wszelkich akcjach promocyjnych.

Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince powstało w 1964 r. Na jego terenie znajdują się: były Karny Obóz Pracy (Treblinka I), były Obóz Zagłady (Treblinka II), Pomnik Martyrologii Romów i Sinti oraz kopalnia żwiru. Upamiętnienie tworzą m.in.: założenie pomnikowo-przestrzenne z symbolicznym cmentarzem żydowskim utworzonym z 17 tysięcy głazów i centralnym pomnikiem oraz pomnik ofiar-więźniów Karnego Obozu Pracy. W budynku muzealnym prezentowane są stałe i czasowe ekspozycje na temat II wojny światowej, obozów w Treblince oraz wystawy artystyczne poświęcone problematyce holokaustu. Są tutaj m.in. kopie rysunków wykonane przez ocalałego więźnia Samuela Willenberga, które przekazał do muzeum. Obejrzeć też będzie można makietę Obozu Zagłady, przedmioty odnalezione na terenie Obozu Pracy oraz macewy (nagrobki żydowskie), które niemieccy naziści wykorzystali jako materiał budowlany. Wydobyto je z „Czarnej Drogi” łączącej oba obozy.

Pomnik Misia Uszatka powstał w 2009 roku i dał początek wyjątkowemu w skali kraju projektowi, jakim jest Szlak Łodzi Bajkowej. Na tą niezwykle ciekawą trasę turystyczną składa się obecnie 10 rzeźb, przedstawiających bohaterów filmów animowanych powstałych w łódzkim Studiu Małych Form Filmowych Se-Ma-For. Postać Misia Uszatka powstała 6 marca 1957 roku jako dzieło pisarza Czesława Janczarskiego oraz ilustratora Zbigniewa Rychlickiego. Kariera telewizyjna sympatycznego niedźwiadka rozpoczęła się dopiero w 1962 roku. Największą popularność Uszatkowi dał serial animowany, który od 1975 roku zabawiał najmłodszych widzów przed telewizorami. Pomnik Misia Uszatka, zaprojektowany przez Magdalenę Walczak i Marcina Mielczarka, znajduje się przy reprezentacyjnej ulicy Piotrkowskiej, pod numerem 87. W Łódzkiej Informacji Turystycznej natomiast można kupić znaczek z podobizną bohatera animacji oraz wiele innych gadżetów.

Pomnik Morsa – jest symbolem organizowanych w Mielnie od 2004 roku Międzynarodowych Zlotów Morsów. Każdego roku w połowie lutego Mielno staje się miejscem największej w kraju imprezy dla miłośników lodowatych kąpieli. Każdemu zlotowi morsów towarzyszy inne hasło przewodnie. W 2024 roku podczas XXI Zlotu 8493 Morsy jednocześnie wykąpały się w Bałtyku. Pomnik Morsa stoi na ul. Kościuszki przy głównym wejściu na plażę w Mielnie. Do Mielna pomnikowy mors zawitał w 2010 roku i oficjalnie został odsłonięty podczas ówczesnego Zlotu Morsów. Autorem pomnika jest poznański rzeźbiarz - Robert Sobociński. Na pewno jest to jedyny taki pomnik w Polsce, a być może i na świecie.

Pomnik upamiętniający polskich obrońców wybrzeża we wrześniu 1939 roku znajduje się w Gdańsku na półwyspie Westerplatte, tuż przy wejściu do portu morskiego. Pomnik znajduje się na wzniesieniu o średnicy 20 metrów i wysokości 22 metrów, które powstało z ogromnej ilości materiału wydobytego podczas oczyszczania wejścia do portu. Monument składa się z 236 bloków granitowych ozdobionych płaskorzeźbami oraz wykutymi napisami. Kształt bryły pomnika przypomina wyszczerbiony bagnet wbity w ziemię. U stóp pomnika znajduje się siedem zniczy symbolizujących siedem dni obrony Westerplatte. Napisy umieszczone na bryle pomnika upamiętniają obronę polskiego Wybrzeża w 1939 roku, ale także odnoszą się m.in. do nazw akwenów i bitew morskich II wojny światowej, w których brali udział polscy żołnierze. Trwająca dwa lata budowa pomnika zakończyła się w 1966 roku, a jego uroczystego odsłonięcia dokonano 9 października, w rocznicę bitwy pod Lenino. Co roku 1 września przy pomniku tym odbywają się uroczystości związane z rocznicą wybuchu II wojny światowej, która rozpoczęła się w tym miejscu.

Pomnik Ofiar Grudnia 1970 w Szczecinie znajduje się na placu Solidarności, w pobliżu szczecińskiej filharmonii. Potocznie nazywany jest też Aniołem Wolności, ponieważ przedstawia postać 11-metrowej wysokości anioła z pionowo uniesionymi skrzydłami. W dłoniach anioł trzyma koronę cierniową, składającą się z liter tworzących stylizowany napis Grudzień 1970. Anioł posadowiony jest na wyłaniającej się z ziemi łódce. Wokół pomnika znajdują się 4 płyty granitowe z pamiątkowymi inskrypcjami i nazwiskami poległych w grudniu 1970 roku. Autorem tego odlanego z brązu pomnika jest Czesław Dźwigaj, a inicjatorem powstania Stowarzyszenie Grudzień ’70–Styczeń ’71 oraz miejscy radni. Kamień węgielny pod budowę pomnika położono 17 grudnia 2003 r. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło 28 sierpnia 2005 roku, podczas obchodów 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych.

Pomnik Orła Piastowskiego w Ziębicach to największa, mierząca ok. 9 metrów wysokości i 12 metrów szerokości figura ceramiczna w Europie. Posąg znajduje się w Parku Miejskim, stanowiącym wspaniały przykład wczesnej rekultywacji terenów poprzemysłowych. Pod koniec XIX w. zakończono tu wydobycie gliny dla miejscowego zakładu ceramicznego. Staraniem ówczesnego Towarzystwa Upiększania Miasta oraz dzięki podarowaniu miastu gruntów przez rodzinę Schottländerów, założono na tym obszarze urokliwy park. Malownicze alejki wijące się wśród niewielkich wzgórz prowadzą w pobliżu wieży ciśnień, tzw. Zamku Wodnego, do ogromnej figury Orła Piastowskiego autorstwa Tadeusza Tellera. Pomnik postawiono w 1971 r. na wzgórzu parkowym, z którego rozciąga się piękna panorama miasta i okolicy. U stóp posągu złożono ziemię z pól bitewnych i miejsc kaźni Polaków podczas II wojny światowej. 

Pomnik Poległych w I wojnie światowej w Olecku znajduje się  w parku miejskim pomiędzy drogą Olecko – Gołdap, a Jeziorem Oleckie Wielkie. Jego budowę rozpoczęto 19 lipca 1925 r, a ukończono w 1927 r. Potężne kamienne mury w kształcie półokręgu z ostrołukowymi oknami mają szerokość 20 m i wysokość 10 m. Mury łączą się z trzema wieżami zwieńczonymi krzyżami. W centrum półrotundy umieszczono kamienny cokół, na którym niegdyś miał płonąć znicz zapalany w czasie patriotycznych uroczystości. Olecki pomnik przetrwał do dzisiejszych czasów w bardzo dobrym stanie. Pierwotnie miał czcić żołnierzy niemieckich poległych w czasie I wojny światowej, a dziś sławi poległych w tejże wojnie żołnierzy z powiatu oleckiego.

Pomysł budowy pomnika zrodził się w Lokalnej Organizacji Turystycznej Ustka (dzisiejszy LOT "Ustka i Ziemia Słupska") w 2008 roku. Powołano społeczny Komitet Budowy Syrenki, któremu patronował burmistrz miasta Ustki. Fundusze na budowę pomnika zbierano od lokalnych przedsiębiorców oraz od mieszkańców i sympatyków miasta. Na ten cel można było przekazywać zarówno środki finansowe, jak i metale kolorowe potrzebne do wykonania pomnika. Konkurs na projekt pomnika wygrał rzeźbiarz Michał Rosa pochodzący z Ustki. Mieszkańcy miasta wybrali lokalizację dla przyszłego pomnika Syrenki. Uroczyste odsłonięcie rzeźby nastąpiło 15 sierpnia 2010 roku, w dniu, który obchodzony jest jako Święto Ustki. Syrenka jest piękną wizytówką miasta i jego symbolem. Spod pomnika wytyczono trasę spacerową Szlakiem Legendy Usteckiej Syrenki. Prowadzi nas kolejno do najważniejszych obiektów miasta: latarni, pomnika poświęconego Ludziom Morza, skweru Jana Pawła II, portu, poczty, domów rybackich przy ulicy Kosynierów, kościoła pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela, ulicy Kopernika i Parku Nadmorskiego.

Port w Szczecinie to handlowy port morski i rzeczny znajdujący się nad Odrą, w dzielnicy Śródmieście w środkowej części miasta. Razem z portem w Świnoujściu tworzy największy kompleks portowy na południowym Bałtyku. Port w Szczecinie obsługuje transporty drobnicowe jak i wielkogabarytowe. Według ustawy o obszarach morskich, port morski w Szczecinie należy do portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej. Do portu dochodzą tory kolejowe i drogi dojazdowe, a na jego obszarze znajduje się kilka terminali przeładunkowych: kontenerowe, przeładunku paliw, węgla, rudy i fosfatów. Położenie geograficzne szczecińskiego portu, a także liczne kanały, baseny i wyspy  sprawiają, że sam w sobie jest on atrakcją turystyczną i poza działalnością typowo portową prowadzona jest tu także działalność turystyczna. Ruch turystyczny i pasażerski obsługiwany jest przez Dworzec Morski Żeglugi Szczecińskiej, a organizowane rejsy odbywają się zarówno po porcie jak i naturalnych akwenach Odry i jeziorze Dąbie. W sezonie turystycznym uruchamiane są połączenia turystyczne ze Świnoujściem. Port w Szczecinie odwiedzają zarówno jednostki śródlądowe jak i pełnomorskie statki wycieczkowe.

Pożarnicze Centrum Historyczno - Edukacyjne Ziemi Łódzkiej powstało w 2007 roku. To jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych gminy Wolbórz. Właśnie tu można szukać korzeni pożarnictwa polskiego, bo stąd pochodził jego prekursor Andrzej Frycz Modrzewski. W Centrum znajdują się m.in. bogate zbiory sprzętu strażackiego, zabytkowe sikawki konne i motopompy, umundurowanie, uzbrojenie osobiste strażaka, odznaczenia, stare fotografie i dokumenty. Atrakcją dla najmłodszych są również miniatury pojazdów pożarniczych i sikawek konnych oraz duża kolekcja miniatur pojazdów strażackich, pochodzących z różnych krajów. W muzeum znajdują się również zbiory regionalne, którymi opiekuje się powstałe w 1963 roku Stowarzyszenie Przyjaciół Wolborza. Można zobaczyć gromadzone przez lata pamiątki z czasów II wojny światowej, stare dokumenty historyczne, a także zbiory kultury ludowej: dawne ubiory męskie i kobiece, sprzęt gospodarstwa domowego, jak również sztukę ludową. Centrum Pożarnicze stwarza również możliwość przeprowadzenia w swych murach ciekawych i atrakcyjnych lekcji tematycznych czy historycznych z wykorzystaniem multimediów. Ponadto w muzeum można zorganizować własną wystawę kolekcjonerską.

Poznańskie koziołki codziennie w południe trykają się na wieży ratuszowej i stanowią jedną z największych atrakcji miasta – trzeba koniecznie je zobaczyć! Wiąże się z nimi najbardziej znana miejska legenda. W roku 1551, kiedy przebudowywano poznański ratusz, miała się odbyć wielka uczta z okazji zainstalowania na wieży nowego zegara autorstwa mistrza Bartłomieja Wolffa z Gubina. Na tę szczególną uroczystość przybyło wielu znamienitych i dostojnych gości, a nawet wojewoda z małżonką.  Na ucztę przygotowano udziec sarni, lecz z powodu nieuwagi kuchcika zsunął się z rusztu prosto w ogień. Kuchcik ukradł więc dwa koziołki, by upiec je na rożnie, ale te uciekły na ratuszową wieżę. Goście zobaczyli je trykające się na gzymsie ratuszowej wieży, czym wzbudziły ogólną wesołość. Wówczas wojewoda polecił dołączyć do zegara jeszcze "urządzenie błazeńskie" w postaci trykających się koziołków.

Połonina Wetlińska to masyw w Bieszczadach Zachodnich. Większa jej część znajduje się na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Połonina Wetlińska i sąsiedni Smerek swoje nazwy wzięły od leżących u ich stóp wsi, a nadali je austiaccy kartografowie. Ogólnie nazwa połonina odnosi się do zbiorowisk muraw alpejskich i subalpejskich wykształconych ponad górną granicą lasu w Karpatach Wschodnich. Jest to górskie piętro roślinności o naturalnym charakterze. W Bieszczadach jeszcze w okresie międzywojennym na Połoninie Wetlińskiej masowo wypasano bydło i były to stada składające się nawet z 200 szt. zwierząt. W czasie  I wojny światowej Połonina Wetlińska była miejscem ciężkich walk pomiędzy wojskami rosyjskimi, a austriackimi. Na szczycie Połoniny Wetlińskiej znajduje się schron Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Dziś Połonina Wetlińska jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach. Jest doskonałym punktem widokowym, z którego przy sprzyjających warunkach widoczność sięga nawet 200 km. Ponadto to siedlisko wielu rzadkich gatunków roślin jak lepnica karpacka, tocja karpacka, turzyca dacka czy chaber Kotschyego. 

W centrum Pruchnika znajduje się piękny rynek z oryginalnym układem przestrzennym i zabudową drewnianą typową dla małych miasteczek. Niegdyś rynek stanowił centrum dawnego miasteczka galicyjskiego. Wiele tutejszych domów posiada charakterystyczne podcienia, bowiem domy te były nie tylko miejscem zamieszkania, ale i warsztatem rzemieślniczym czy miejscem handlu. Najstarsze zachowane budynki pochodzą jeszcze z XVIII wieku. Drewnianą chałupę, w której dziś znajduje się  sklep Stary Kufer, gmina kupiła od ostatniej właścicielki, Ireny Tomasiakiewicz. Przeniesiona w 2006 r.  z ul. Kańczudzkiej 33. Pochodzi z 1776 r. W tym roku dom należał do Szymona Piotrkiewicza, który otrzymał go od ojca Wojciecha za 300 złotych polskich plus zobowiązanie się do zorganizowania wesel dwóm swoim siostrom. Dom wybudowany jest z bali drewnianych, tzw. brewion (inaczej brus) umieszczonych na drewnianych podwalinach. Wzniesiono go bez użycia gwoździ. Pokryty jest gontem. Po uroczystym otwarciu w kwietniu 2009 roku mieściła się w nim Galeria Pod Gontem, później Kawiarnia pod Gontem, a obecnie wspomniany sklep i Informacja Turystyczna.

Górskie schronisko turystyczne położone w Beskidzie Sądeckim, w Paśmie Radziejowej. Do obiektu można się dostać szlakiem turystycznym lub asfaltową drogą. Pierwsze plany budowy schroniska pojawiły się już w 1908 roku. Dzierżawcą schroniska został góral ze Szczawnicy, Walenty Symela. W 1938 otrzymało imię Kazimierza Sosnowskiego. W 1953 PTTK postawiło schron turystyczny, mogący pomieścić 16 osób - część materiałów wnoszono na plecach. Wkrótce rozpoczęto budowę schroniska z prawdziwego zdarzenia i w sierpniu 1958 stanął kamienny obiekt, kryty gontem, architekturą wpisujący się w beskidzki krajobraz. 17 grudnia 1991 spłonęła drewniana część obiektu. Obok postawiono tymczasowy bufet, a spalone schronisko odbudowano i od 1998 ponownie może spełniać swoje zadanie.

Przełom Bardzki - to odcinek Nysy Kłodzkiej, od ujścia Ścinawki do Barda. Rzeka w tym miejscu przeciska się przez Góry Bardzkie, pięcioma meandrami, odkrywając miejscami skały, na wysokość do kilkunastu metrów i tworzy dolinę o głębokości ok. 150 m. W 2010 roku w miejscowości Bardo otwarta została pierwsza przystań wodna na Nysie Kłodzkiej, dzięki niej każdy jest w stanie poznać uroki rzeki w górach Bardzkich. Proponujemy przepłynięcie Przełomu Bardzkiego na Nysie Kłodzkiej, jednego z najpiękniejszych miejsc w naszym kraju, odcinka na tyle wyjątkowego, iż doceniło to już kilkadziesiąt tysięcy osób.

UWAGA! Przez cały rok znaczek dostępny w Pałacu Ławica k. Kłodzka.

Przystań rybacka w Mielnie – Unieściu jest jedną z dwóch przystani rybackich w gminie Mielno. Unieście to od 2017 roku dzielnica Mielna. Przystań powstała w 1994 roku. Wszystkie kutry rybackie, wyruszające z Unieścia oznaczone są wymalowaną na burcie sygnaturą „UNI”. Na przystani można zakupić różne gatunki ryb wędzonych, smażonych lub świeżych. W sklepikach również dostępne są rozmaite wyroby rybne. Ponadto  właśnie tutaj można przyjrzeć się pracy rybaków, podziwiać wpływające i wypływające kutry, okopcone piece do wędzenia ryb, prace przy sieciach czy potężne wyciągarki, którymi łodzie wyciągane są na brzeg. Życie toczy się tutaj cały rok, dlatego warto odwiedzać przystań o różnych porach roku. Przystań rybacka jest często odwiedzana przez turystów dlatego jest jedną z atrakcji turystycznych Mielna.

Wigwam w Przyłęku w gminie Nowy Tomyśl powstał w ciągu 14 miesięcy, a jego oficjalne oddanie do użytku nastąpiło w lipcu 2009 r. Obiekt  ma 15,5 m wysokości i 12 m średnicy. W środku znajduje się dobrze wyposażone zaplecze kuchenne, a w centrum palenisko - przy którym często odbywają się różnego rodzaju imprezy, spotkania i biesiady. Od kilku lat mieszkańcy i sympatycy Przyłęku w październiku spotykają się tam na Święcie Plindza. Wtedy też można skosztować samodzielnie upieczonych na palenisku placków ziemniaczanych oraz popróbować swojskich nalewek robionych z tutejszych ziół i owoców. Nie można zapomnieć, że to właśnie tu, co roku w lipcu odbywa się dwudniowy piknik, na który zapraszani są niezwykli goście, a także, że jest to miejsce organizacji zawodów Solid MTB. Przy wigwamie znajduje się: wiata biesiadna, duży plac zabaw dla dzieci oraz świetlica wiejska. Zdecydowanie jednak uroku temu miejscu dodaje ostatni projekt Zielone Serce Przyłęku - niedawno założony ogród – odpowiednia przestrzeń na wypoczynek. W jego urokliwych zakątkach można relaksować się wdychając woń kwiatów, wsłuchując się w niezwykłą muzykę płynącą prosto z lasu.

Na szklaku wina i miodu w województwie lubuskim w gminie Zabór znajduje się pasieka o nazwie Pszczelarnia Słodnik. Jest to rodzinna pasieka wędrowna, której tradycja sięga lat 20. XX wieku.  Obecnie pasieka składa się z 70-ęciu rodzin pszczelich, które zamieszkują 10-ramkowe i 12-ramkowe ule wielkopolskie. Większość z nich wykonana jest z drewna, lecz w pasiece można też znaleźć modele styropianowe. Teren pasieki został przystosowany do potrzeb osób zwiedzających i szeroko pojętej apiturystyki. Gości wita u bramy rzeźba św. Ambrożego patrona pszczelarzy. W Pszczelarni można zobacz ścieżkę edukacyjną o owadach zapylających, wystawę uli, ogród z roślinami miododajnymi oraz  specjalne domki do inhalacji powietrzem z ula. Pszczelarnia Słodnik organizuje prelekcje o pszczołach i degustacje produktów pszczelich dla dzieci i dorosłych. Pasieka posiada również infrastrukturę turystyczną w postaci wiat rekreacyjnych umiejscowionych w pobliżu tężni solankowej. 

Puszcza Bukowa porasta Wzgórza Bukowe jedno z najwyższych pasm wzniesień morenowych na Pomorzu Zachodnim. Wzniesienia te,  z najwyższym - Bukowcem sięgającym 149 m n.p.m. i siecią głębokich dolin, które je przecinają, tworzą niezwykle malowniczy krajobraz. Zwykło się o nim mawiać, że jest małą namiastką Bieszczad. Jego piękno podkreślają jeziora polodowcowe i strumienie, płynące dolinkami. Ciekawostką jest Jezioro Szmaragdowe, o wyjątkowej barwie wody, powstałe w miejscu zalanej kopalni wapieni kredowych. Tu i ówdzie wiją się pomiędzy wzniesieniami brukowe drogi. Większość z nich zbudowana została w XIX wieku z głazów narzutowych pozyskiwanych m.in. na terenie puszczy. W Puszczy Bukowej dominują buczyny, z królującym w nich bukiem zwyczajnym i roślinnością runa charakterystyczną dla tych lasów. Puszcza Bukowa, poza walorami przyrodniczymi kryje wiele ciekawych, wartych odwiedzenia miejsc.

Ośrodek Edukacji Ekologicznej powstał przy ul. Kopernika 9 w ramach realizacji projektu „Nadbużańska Bioróżnorodność Naszym Dziedzictwem”. Znaleźć w nim można wiele atrakcji dla najmłodszych jak i najstarszych odkrywców, mieszkańców najbliższej okolicy i turystów. Uwagę przykuwa z pewnością akwarium, w którym dumnie prezentują się ryby żyjące w wodach Bugu. Niewątpliwą atrakcją są symulatory wędkarstwa i jazdy rowerem, a dzięki projekcjom kinowym i wielu multimedialnym wystawom, poznać można bogactwo nadbużańskiej przyrody. Wokół budynku, jak i na terenie całego miasta, rozmieszczone są tablice i gry edukacyjne o tematyce przyrodniczej. Ośrodek w sezonie otwarty jest codziennie od 10.00 do 17.00.