Lista znaczków

Park im. H. Siemiradzkiego położony jest na wzgórzach otaczających stare miasto w centrum Gorzowa Wielkopolskiego. Park powstawał etapami w latach 1869-1908 z inicjatywy Towarzystwa Upiększania Miasta. Do Parku Siemiradzkiego od północy przylega Park Zacisze połączony wąskim terenem zieleni. To właśnie tutaj na szczycie Kozaczej Góry znajduje się ażurowy pawilon widokowy wybudowany w 1909 roku. W południowej części parku znajduje się natomiast amfiteatr, a niedaleko niego dawna atrakcja turystyczna i jeden z najpopularniejszych punktów w mieście czyli „schody donikąd”, które pierwotnie miały prowadzić do budynku palmiarni. Tej jednak nigdy nie wybudowano stąd schody prowadziły właśnie donikąd. Powyżej schodów znajdował się kiedyś inny pawilon widokowy, po którym dzisiaj pozostała jedynie platforma widokowa. Bogate ukształtowanie terenu parku z różnicą wzniesień dochodzącą do 40 metrów, piękna szata roślinna oraz liczne malownicze doliny i wąwozy sprawiają, że park ten jest jednym z najpiękniejszych fragmentów zieleni w Gorzowie Wielkopolskim.

Park Nauki i Rozrywki w Krasiejowie to miejsce nastawione przede wszystkim na edukację, ale także i na rozrywkę. W parku o powierzchni około 40 hektarów znajduje się zarówno pawilon paleontologiczny jak i park rozrywki, tunel czasu i kino 5D czy prehistoryczne oceanarium. Ścieżka edukacyjna o długości około 1500 metrów prezentuje przeszło 200 naturalnej wielkości modeli dinozaurów z blisko 70 gatunków. Wart podkreślenia jest fakt, że teren parku to wciąż aktywne wykopaliska paleontologiczne. W pawilonie paleontologicznym prezentowane są skamieniałości triasowych płazów i gadów, które można oglądać przez przeszkloną podłogę. Jest to jedyne muzeum na świecie, które stoi nad czynnym stanowiskiem paleontologicznym. Stanowisko to znane jest od lat 70-tych i stało się słynne na całym świecie dzięki wykopaliskom skamieniałości z okresu triasu późnego, a także pierwszego polskiego dinozaura którym jest Silesaurus opolensis. "Śląski jaszczur z Opola" bo tak potocznie nazywany jest Silesaurus opolensis, był raczej niedużym zwierzęciem. Przy wysokości blisko 50-60 cm miał około 2 metrów długości. W Krasiejowie zobaczyć można zarówno rekonstrukcję szkieletu silezaura jak i całego ciała.

Park Narodowy Gór Stołowych powstał 16 września 1993r. na obszarze 6340,16 ha. Park utworzono w Sudetach Środkowych, na terenie jedynych w Polsce gór płytowych o charakterystycznej warstwowej budowie geologicznej. W wyniku wietrzenia i erozji w charakterystycznym systemie spękań piaskowców ciosowych powstało tutaj wiele form skalnych o fantastycznych kształtach. Symbolem Parku Narodowego Gór Stołowych jest „Wielbłąd” –  jedna z form skalnych znajdujących się na Szczelińcu Wielkim. Największym zainteresowaniem osób odwiedzających Park cieszą się zgrupowania skalnych ścian, wież, grzybów i form przypominających kształtem zwierzęta oraz postaci ludzkie. Formy takie napotkać można między innymi na Szczelińcu Wielkim (919 m. n.p.m.), najwyższym szczycie Gór Stołowych, a także w Błędnych Skałach i na Skalnych Grzybach.

Park Narodowy „Ujście Warty” stanowi obszar wodno-błotny, będący jedną z największych ostoi ptaków w Polsce i Europie. Położony jest w zachodniej części Polski, przy granicy z Niemcami. Park został utworzony w 2001 r., jest najmłodszym parkiem narodowym. Nadwarciańskie rozlewiska są cenne przyrodniczo nie tylko w Polsce, ale również w skali międzynarodowej. Obszar Parku został objęty Konwencją Ramsar tj. konwencją o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Park został również włączony do Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 pod nazwą PLC 080001 „Ujście Warty”. Głównym celem ochrony Parku są ptaki oraz ich siedliska. Dotychczas odnotowano tutaj ponad 270 gatunków ptaków, w tym około 170 gatunków lęgowych. Park Narodowy „Ujście Warty” to prawdziwe „Ptasie Królestwo”, dostępne również dla turystów. Przed odwiedzeniem Parku zalecane jest zapoznanie się z treścią zarządzenia Dyrektora Parku w sprawie udostępnienia PN „UW” dla turystyki, które znajduje się na oficjalnej stronie Parku.

Park Mużakowski to park krajobrazowy z 1. połowy XIX wieku. Założył go na obszarze ponad 700 ha - książę Hermann von Pückler - Muskau, ekscentryczny arystokrata niemiecki, uznany literat, teoretyk i praktyk ogrodnictwa krajobrazowego. Park położony jest w naturalnej, malowniczej dolinie Nysy Łużyckiej, po obu stronach granicy Polski i Niemiec na odcinku przełomu rzeki przez formacje geologiczne moreny czołowej zwanej Łukiem Mużakowa. Park ten tworzy doskonale przemyślaną kompozycję - galerię obrazów utkaną z naturalnych elementów i zastanych wartości terenu - jego ukształtowania, starych dębów, naturalnych jeziorek i cieków wodnych. W 2004 roku w dowód uznania wartości historycznych i artystycznego charakteru parku uznano go za Pomnik Historii i wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

Park Miniatur Zabytków Podlasia w Hajnówce to miejsce, które powstało z myślą o tym by ukazać piękno zabytkowej architektury województwa podlaskiego. W Parku wyeksponowano charakterystyczne dla regionu obiekty kolorowej architektury drewnianej, ale także obiekty sakralne, pałace i inne warte uwagi perełki lokalnej architektury. Miniatury wykonane są w skali 1:25 co pozwala na duże odwzorowanie szczegółów, a dodatkowo pozwala zaobserwować różnice w wielkości poszczególnych zabytków. Każda miniatura posiada także swoją metryczkę, na której umieszczono podstawowe informacje dotyczące prezentowanych obiektów oraz różnego rodzaju ciekawostki.

Park Miniatur Świat Marzeń to niezwykłe miejsce, położone w województwie małopolskim w połowie drogi pomiędzy Andrychowem a Wadowicami, na powierzchni 75 tys. m2 . Park został otwarty w maju 2007r.Podczas międzykontynetalnej podróży przez Australię, Grecję, Włochy, Polskę, Chiny, Francję, Meksyk można podziwiać miniaturowe budowle charakterystyczne dla każdego z tych państw. W ciągu zaledwie jednego dnia można stanąć pod Wieżą Eiffla, na Placu św. Piotra, przy posągach Moai, pod Bramą Brandenburską, przy gondoli cumującej w kanale wodnym otaczającym Plac św. Marka* czy koło Muru Chińskiego. Większość miniatur, których w Parku Miniatur Świat Marzeń jest ponad 50, wykonanych zostało w skali 1:25. Plac i Bazylika św. Piotra jest wykonana w skali 1:15, a kompleks wenecki* - Plac św. Marka, Bazylika św. Marka, Dzwonnica św. Marka - w skali 1:10. Duży lunapark znajdujący się w Parku Miniatur Świat Marzeń ma atrakcyjną ofertę skierowaną zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Podczas długiej podróży dookoła świata można odpocząć na ławeczkach w urokliwych zakątkach parku, ciesząc się widokiem pięknego ogrodu i kolorowych kwiatów.

Park Miniatur Minieuroland w Kłodzku to obiekt położony na północnych obrzeżach miasta rozciągający się na powierzchni 20 tys. m². W parku wyeksponowane są miniatury obiektów architektonicznych wzorowanych na słynnych budowlach z całego świata, a zwłaszcza Europy i Dolnego Śląska, w tym Kłodzka i okolic. Wśród przepięknej zieleni na terenie parku podziwiać można wykonane z niezwykłą starannością miniatury zarówno obiektów starożytnych jak i budowle współczesne. Znalazły się tutaj światowej sławy obiekty jak  drezdeński kompleks pałacowy Zwinger, paryski Łuk Triumfalny czy krzywa wieża w Pizie. Wśród rodzimych budowli znalazł się m.in. wrocławski ratusz, makieta Twierdzy Kłodzko czy miniatura Sanktuarium w Wambierzycach. Minieuroland wciąż się rozrasta, a w planach jest powstanie kolejnych kilkudziesięciu budowli. Docelowo w parku znajdą się miniatury obiektów industrialnych: fabryk, kopalń, elektrowni, budowli architektury nowoczesnej oraz obiektów sportowych, a także makiety obiektów związanych z transportem i komunikacją. Obecnie istniejące miniatury jak i wszechobecna zieleń i kwiaty sprawiają, że Park Miniatur Minieuroland jest idealnym miejscem na wypoczynek zarówno dla dorosłych jak i dzieci.

Park Militarny gromadzi pojazdy, jednostki artylerii i inne eksponaty, ze zbiorów Muzeum Wojska, których gabaryty nie pozwalały na prezentowanie w siedzibie głównej muzeum. Znajdują się tu tak popularne sprzęty, jak czołg T-34/85, działo samobieżne ASU-85 czy artyleryjska wyrzutnia rakietowa BM-13, następca słynnej „Katiuszy”. W centralnej części parku zgromadzono eksponaty najcenniejsze jak polska taczanka piechoty wz. 36 – jeden z dwóch oryginalnych egzemplarzy tego pojazdu w zbiorach polskich muzeów, 37 mm. armata przeciwpancerna wz. 36 produkowana w Pruszkowie i Rzeszowie na licencji szwedzkiego Boforsa, czy biedka amunicyjna wz. 33 – lekki jednokonny wóz do transportu amunicji do karabinu maszynowego i przodek – czyli część, do której zaprzęgano konie oraz na której siedział woźnica – polskiej kuchni polowej wz. 31. Dodatkowe eksponaty to transzeja, samolot myśliwski LIM-5 czy odnowione trzy lufy rosyjskich 122. mm armat fortecznych. Park Militarny to też duży teren zielony z licznymi atrakcjami: piaskownicą wykorzystywaną do zabawy wykrywaczami metalu, miejscami do wypoczynku oraz licznymi imprezami plenerowymi organizowanymi przez pracowników Muzeum Wojska.

W północnej części miasta, nad Jeziorem Wolsztyńskim, rozciąga się park z zabytkowym drzewostanem, pośrodku którego stoi pałac z początku XX stulecia. Obiekt powstał w 1911 roku, w tzw. "stylu narodowym", według projektu Rogera Sławskiego, dla Stefana Mycielskiego Pałac otacza zabytkowy park w stylu angielskim, dziś będący parkiem miejskim zajmującym powierzchnię ok. 18 ha. Formę regularnego założenia z alejami grabowymi i lipowymi nadano mu w XVIII i XIX w., gdy właścicielami tutejszych dóbr byli Gajewscy. Park przecinają ścieżki spacerowe, z których cześć ma charakter historyczny, a część ukształtowana została w wyniku budowy infrastruktury turystycznej. Na jednym z rosnących w parku dębów, w 1910 roku Marcin Rożek wyrzeźbił głowy Fauna i Meduzy, postaci mitologicznych. Dziś ich oryginały znajdują się w Muzeum Marcina Rożka (ul. 5 Stycznia 34), a dąb zdobią kopie dłuta Wiesława Stempyry, który wyrzeźbił tam jeszcze jedną twarz – diabła. 

W 1837 r. w miejscu dawnych zewnętrznych obwarowań miasta i rozlewisku rzeki Psina (Cyna) miejscowy lekarz Joseph Laufer zorganizował wschodni fragment dzisiejszego parku, który na początku XX w. przedłużono w kierunku na zachód. Parkowi nadano kształt promenady. W latach 1911-1912 z fundacji właściciela  browaru Eduarda Beyera wzniesiono fontannę "ZOO", którą wykonała miejscowa fabryka sztucznego kamienia. Kolejną fontannę - zwaną Studnią Filozofa z Lasu, poświęconą poecie gwarowemu Johannesowi Reinelt (pseudonim "Philo vom Walde") wykonano w latach 1922-1923 z inicjatywy i przy dużym wsparciu finansowym jego przyjaciela. W latach 1935-1936 miejscowy mistrz budowlany Paul Klehr założył duży Łabędzi staw z kamiennymi altanami i różanymi rabatami. W parku wzniesiono domek strzelców i kompleks sportowy kort tenisowy.

Na terenie Parku Kulturowego Wietrzychowice w Wietrzychowicech i Gaju (gm. Izbica Kujawska) znajdują się grobowce megalityczne wzniesione przez ludność neolitycznej kultury pucharów lejkowatych 3500 lat p.n.e., które stanowią obecnie jedne z najstarszych i najcenniejszych obiektów europejskiego dziedzictwa kulturowego. Kultura ta wytworzyła charakterystyczny styl wyrobu naczyń z gliny, narzędzi krzemiennych i kamiennych. Jej ludność zajmowała się głównie uprawą roślin i hodowlą zwierząt. Posiadała także swoje wierzenia religijne, co wiązało się z silną wiarą w życie pozagrobowe. Znalazło to swój obraz we wznoszeniu specjalnej konstrukcji grobowców dla niektórych zmarłych. Ludność kultury pucharów lejkowatych budowała grobowce z potężnych głazów, które tworzyły obstawę mającą chronić mogiły przed rozmyciem, a zarazem odgraniczyć obszar poświęcony czci zmarłego i czynnościom kultowym. Nad mogiłami usypywano potężne wały ziemne, mające ponad 1000 m³ objętości, ponad 100 m długości i do 3 m wysokości. Ich monumentalność szczególnie jest widoczna od czoła (od szerszej części). Podstawową myślą budowniczych grobowców było zapewnienie zmarłym możliwie trwałego miejsca wiecznego spoczynku, podobnie jak w przypadku piramid egipskich (które są młodsze o przeszło 1000 lat).

Park Krajobrazowy „Mierzeja Wiślana” powołano w 1985 roku. Obszar ten objęto ochroną prawną w celu zachowania unikatowych w skali kraju walorów przyrodniczych, kulturowych, historycznych i krajobrazowych. Swym zasięgiem park obejmuje wschodni fragment Mierzei Wiślanej od Sztutowa do granicy z Rosją, z ciągami wydm porośniętych nadmorskim borem sosnowym. W zagłębieniach oprócz torfowisk występują płaty brzeziny bagiennej. Powierzchnia Parku wynosi 4 410 ha, a powierzchnia jego otuliny to prawie 23 tys. ha. Na terenie parku znajdują się dwa rezerwaty: leśny „Buki Mierzei Wiślanej” oraz ornitologiczny „Kąty Rybackie”. Na obszarze otuliny parku z kolei, w jej zachodniej części znajduje się ornitologiczny rezerwat „Mewia Łacha” obejmujący swym zasięgiem ujście największej polskiej rzeki – Wisły, a chroniący m.in. stanowiska lęgowe rybitw czubatych i wiele innych rzadkich okazów fauny i flory nadmorskiej.

Kolejowy Park Rozrywki w Ogrodzieńcu jest jednym z niewielu miejsc gdzie można zobaczyć i przejechać się składem ciągniętym przez kolekcjonerskie lokomotywy odwzorowane w skali. Lokomotywy zostały sprowadzone z USA i Nowej Zelandii, a szyny odlane w Szwajcarii. Na powierzchni dwóch hektarów znajdują się tunele, wiadukty i mosty, po których jeżdżą pociągi w skali 1:8, 1:12. Przejazd tą miniaturową koleją przeznaczony jest zarówno dla dorosłych jak i dzieci. Park w Ogrodzieńcu to nie tylko miejsce dla miłośników kolei. Można tutaj skorzystać również z innych atrakcji jak: rollercoaster, euro bungee, kino sferyczne, auto skuternia, gokarty, duży basen z łódkami, plac zabaw, kolorowa grająca i świecąca karuzela podestowa, bajkowa kolejka parkowa czy nieśmiertelne dmuchańce.  Cały teren jest zielony i zadrzewiony. W oczkach wodnych pływają ryby, a ławki i zestawy ogrodowe dają możliwość odpoczynku. Parking i wstęp na teren parku są bezpłatne. 

Park im. Fryderyka Chopina założony został w 1843 r. Ten blisko 10 hektarowy park miejski jest jedną z największych atrakcji konińskiej Starówki. Na początku wybudowana została altanka, kilka ławek, utworzono kilka ulic spacerowych. W 1847 roku zatrudniono stałego ogrodnika miejskiego opiekującego się parkiem, który przez kolejne lata stopniowo się rozrastał. W 1920 r. rozpoczęto planowe tworzenie parku na obszarze sześciu hektarów. Zabudowano muszlę koncertową i altankę modrzewiową. Około 1934 r. w parku na stałe zadomowiły się kolorowe krzewy: różaneczniki, hortensje, barwne klony i wiele innych. Na początku lat 50. stopniowo powiększano powierzchnię parku o dalsze hektary. Usypano także wał przeciwpowodziowy. Od 1974 r. zaczął powstać zwierzyniec czyli Mini Zoo, które do dziś cieszy się wielkim powodzeniem szczególnie wśród dzieci. Można tam spotkać między innymi takie zwierzęta jak: alpaki, strusie afrykańskie, emu, kozy, dziki, osły, kuce oraz daniele. Ponadto znajduje się tutaj przyrodnicza mapa regionu, starosłowiański krąg kamienny oraz plansze tematyczne.

W sierpniu 1943 roku po zbombardowaniu przez aliantów niemieckiego ośrodka rakietowego Peenemünde, zapadła decyzja o przeniesieniu doświadczeń nad „cudowną bronią” do Polski. Nowy ośrodek prób nad bronią V-1 i V-2 zlokalizowano w obrębie poligonu wojskowego w miejscowości Blizna, w kompleksie leśnym pomiędzy Dębicą, a Kolbuszową. Wieś wysiedlono i rozpoczęto budowę instalacji wraz z halami montażowymi, hangarem, a także elektrownią polową i bocznicą kolejową oraz linią kolejki wąskotorowej. W listopadzie 1943 roku wystrzelono pierwsze rakiety V-1, ale próby nie były udane. W styczniu 1944 roku rozpoczęto wystrzelanie rakiet V-2, ale już w czerwcu tego samego roku, w obliczu zbliżającej się Armii Czerwonej, rozpoczęto likwidację poligonu i jego przenosiny do Borów Tucholskich. Po wojnie o poligonie i Bliźnie zapomniano. Dopiero działania lokalnego samorządu doprowadziły do powstania Parku Historycznego Blizna, który został otwarty w sierpniu 2011 roku. Dziś można tutaj oglądać resztki instalacji poligonu, wyrzutni, hali montażowej, a także zrekonstruowane baraki oraz naturalnej wielkości rakietę V-2. Całość uzupełniają ekspozycje muzealne z licznymi eksponatami, zdjęciami i dokumentami.

Nadbużański Park Historyczno-Kulturowy "Bug - pogranicze kultur i religii" powstał w 2012 roku. Powstał poprzez zagospodarowanie terenu sąsiadującego z dawnym Muzeum Regionalnym i obejmuje dwa budynki wraz z przylegającym do nich placem. W drewnianym budynku prezentowane są eksponaty etnograficzne i archeologiczne ukazujące historię Drohiczyna. Zbiory wzbogacają ustawione na zewnątrz tablice, na których przedstawiono i opisano historię miasta. W budynku, w którym dawniej mieścił się urząd gminy, znajdują się obecnie wystawy: Starych Motocykli (prezentująca 30 zabytkowych motocykli z Polski i innych krajów Europy), Archeologii, Techniki i Militariów, a także Sala Pamięci Wiktora Węgrzyna i Rajdu Katyńskiego.

Czym różni się litofon od ksylofonu lub nurek Kartezjusza od dysku Bemhama? Jeśli nurtują was takie zagadnienia, to odpowiedzi na nie znajdziecie w Centrum Matematyczno – Informatyczno – Przyrodniczym Odran czyli w skrócie w Parku Fizyki w Nowej Soli. Park ten ma sześć stref poświęconych różnym działom fizyki i obfituje w urządzenia do własnoręcznego przeprowadzenia doświadczeń. Jest ich tam prawie pięćdziesiąt więc nie ma szans na nudę, a dobra zabawa jest gwarantowana. Wszystko pod chmurką w miłym otoczeniu zieleni, tuż przy sąsiadującym Parku Krasnala, Parku Linowym oraz kompleksie do uprawiania sportów wyczynowych. Uczniowie, mogą tu wraz z nauczycielem, w ciekawy sposób odkrywać naukowe reguły i zjawiska fizyczno-matematyczne. To również świetne miejsce dla rodzin z dziećmi. Pozwala aktywnie rozwijać twórcze myślenie oraz zdolności poznawcze. Z uwagi na swoje położenie na otwartym terenie, park jest dostępny sezonowo.

Para Kaszubów na ławce to rzeźba, która znajduje się na Placu Kaszubskim w Gdyni. Jej autorem jest rzeźbiarz i malarz Adam Dawczak-Dębicki, a została odsłonięta 30 września 2006. Rzeźba przedstawia parę zakochanych Kaszubów. Pogodni staruszkowie trzymają się za ręce. Mężczyzna wskazuje palcem na pobliski budynek, a z jego kieszeni wystaje list o treści: „Jakubie, Jeśli na ostatnim piętrze zbudujesz dla mnie pokoik, będę widziała, kiedy wracasz z morza – Elżbieta”. Rzeźba nawiązuje do kamienicy przy ul. Jana z Kolna 2 i jej prawdziwych mieszkańców - Jakuba i Elżbiety Scheibe. Jakub Scheibe dorobił się na emigracji, wrócił do Gdyni i wybudował w 1928 r. pierwszy gdyński „drapacz chmur”. Na prośbę żony, na ostatniej kondygnacji dobudował pomieszczenie, tzw. belwederek, z którego Elżbieta mogła wypatrywać powracającego z połowów męża. Modernistyczna kamienica zachowała się do dzisiaj i jest to obecny Hotel Jakubowy.

Panteon Górnośląski w Katowicach to miejsce, które opowiada historię Górnego Śląska poprzez przybliżenie życia i osiągnięć najważniejszych postaci "stąd" – powstańców śląskich, ofiar totalitaryzmów, ludzi Kościoła oraz wybitnych przedstawicieli nauki, kultury i sportu. Wystawa Panteonu, zlokalizowana w podziemiach katowickiej Archikatedry Chrystusa Króla składa się z kilku przestrzeni ekspozycyjnych, w których zostały zaprezentowane sylwetki wybitnych mieszkańców Górnego Śląska. Zwiedzając Panteon Górnośląski można zapoznać się z życiorysami ponad 150 bohaterów, wśród których znajdują się m.in. kompozytor Wojciech Kilar, aktorka Aleksandra Śląska, himalaista Jerzy Kukuczka, Wojciech Korfanty polski przywódca narodowy na Górnym Śląsku, ksiądz Franciszek Blachnicki twórca ruchu Światło-Życie oraz z dziesiątkami innych fascynujących biogramów, które opowiadają historię ostatnich stu lat Górnego Śląska. To właśnie wyjątkowe osoby, a nie węgiel ani stal, są największą wartością tej ziemi.

Muzeum sztuki we Wrocławiu, oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu, założone w 1893 we Lwowie, od 1980 we Wrocławiu. Eksponuje cykloramiczny obraz Bitwa pod Racławicami namalowany w latach 1893–1894 pod kierunkiem Jana Styki i Wojciecha Kossaka. Obraz olejny przedstawia bitwę pod Racławicami (1794), jeden z epizodów insurekcji kościuszkowskiej, zwycięstwo wojsk polskich pod dowództwem Tadeusza Kościuszki nad wojskami rosyjskimi dowodzonymi przez gen. Aleksandra Tormasowa. Obraz został namalowany na płótnie żaglowym sprowadzonym z Belgii w czternastu kawałkach o długości 15 metrów, które zszyto w jedną całość i rozpięto na specjalnym, stalowym rusztowaniu sprowadzonym z Wiednia. Do namalowania obrazu użyto płótna długości 120 metrów na 15 metrów, czyli 1800 metrów kwadratowych tkaniny.

Palmiarnia w Zielonej Górze położona jest na szczycie Winnego Wzgórza, a otoczona jest tak zwanym parkiem Winnym porośniętym winoroślami. Powstała w 1961 roku jako niewielka szklarnia i w ciągu dziesięcioleci wielokrotnie przebudowywano ją zwiększając tym samym jej powierzchnię i wysokość. Obecnie w palmiarni rośnie ponad 150 gatunków roślin, wśród których niewątpliwą atrakcją jest daktylowiec kanaryjski. Gatunek ten uznano za najwyższy egzemplarz rosnący w Europie w zadaszonym pomieszczeniu. Oprócz roślin, zielonogórska palmiarnia posiada także 7 akwariów, w tym jedno o pojemności 10 tys. litrów, w którym podziwiać można m.in. rekiny sumowate, sumy afrykańskie, piranie, jesiotry ostronose i wiele innych gatunków ryb. Oprócz ekspozycji przyrodniczych palmiarnia pełni także funkcję restauracji, w której są organizowane różne imprezy kulturalne i okolicznościowe.

Palmiarnia w Wałbrzychu powstała z inicjatywy ostatniego przedstawiciela rodu Hochbergów na Zamku Książ – Jana Henryka XV z myślą o jego małżonce, która była miłośniczką pięknych roślin. Za okres powstania palmiarni przyjmuje się lata 1911-1913 przy czym niektóre źródła mówią też o latach 1908-1911. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to jeden z najstarszych tego typu obiektów w Polsce. Palmiarnia w Wałbrzychu na powierzchni ok. 1900 m2 prezentuje tropikalne rośliny z całego świata. Kolekcja ta obejmuje ponad 250 gatunków roślin pochodzących z różnych stref klimatycznych. W alei palmowej  zobaczyć można  ponad 120 – letnie okazy palmy daktylowej osiągające wysokość 12 metrów. Gratką dla zwiedzających jest też jedyna w Polsce stała wystawa Bonsai prezentująca liczne okazy miniaturowych drzewek, wśród których najstarszym okazem jest ponad 200-letni jałowiec. Ciekawostką może być również budulec, którym wyłożono wnętrze palmiarni tworząc z niego groty, wodospady oraz ściany z kieszeniami dla roślin. Materiał ten to tuf wulkaniczny będący zastygłą lawą wulkanu Etna.

Paczków to miasto założone w 1254 r. z inicjatywy biskupa wrocławskiego. Gród miał w założeniu chronić południowo-zachodnią granicę księstwa biskupiego i w związku z tym już na samym początku został ufortyfikowany. Na początku XV w miasto zajęli husyci, którzy spowodowali w nim wiele zniszczeń. Mimo to wiek ten przyniósł miastu szybki rozwój gospodarczy, głównie za sprawą przywilejów nadawanych miastu przez biskupów. Wśród obiektów historycznych niewątpliwie zasługujących na uwagę turystów wymienić można właśnie rozbudowane fortyfikacje miejskie, gęsto usiane basztami i wieżami, a będące najlepiej zachowanymi tego typu obiektami na Śląsku. Ciekawość turystów powinien także wzbudzić budynek Ratusza Miejskiego oraz Domu Kata. Na uwagę zasługują także paczkowskie kamienice oraz kościoły. Z uwagi na swój średniowieczny charakter i rozbudowane fortyfikacje miasto zyskało miano "Polskiego Carcassonne".

Ruiny zamku w Owieśnie są jedną z największych atrakcji turystycznych miejscowości. Według doniesień już na początku XIII w. miał tu powstać zameczek, zbudowany przez templariuszy. Około XIV w. zbudowano na jego miejscu zamek murowany z kamienia. Otaczał go mur obronny oraz fosa. Zamek zbudowano na planie koła o średnicy około 30 m. Zamek w Owieśnie był trzykrotnie przebudowywany. Każda epoka wnosiła nowe ślady w jego wygląd. Rozbudowywano budynki mieszkalne oraz kilkakrotnie restaurowano wieżę. Pierwotnie zamek miał charakter obronny, ale później czasy baroku wprowadziły wiele elementów dekoracyjnych. Założono wokół zamku park, powstała barokowa elewacja, ozdobne bramy, fontanna, a na moście stanęły mitologiczne posągi. Po wojnie pozbawiony użytkownika zamek szybko niszczał – rozkradziono stolarkę, zarysowały się mury. W 1964 r. runęła wieża. Obecnym właścicielem obiektu jest Fundacja Zamek Chudów.