Lista znaczków

Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego, oddział Muzeum Narodowego w Kielcach, mieści się w zabytkowym gmachu, pochodzącym z lat 1724-1727, którego fundatorem był biskup krakowski Konstanty Felicjan Szaniawski. W latach 1874-1886 kształcił się w nim Stefan Żeromski. 28 czerwca 1965 roku, z okazji 100. rocznicy urodzin autora Syzyfowych prac w jego dawnej szkole powstało muzeum. Znajdują się w nim pamiątki po rodzicach pisarza – brosza matki, brzytwa angielska i srebrny zegarek ojca, a także przedmioty związane ze Stefanem Żeromskim – jego świadectwa szkolne, rękopisy utworów m.in. fragment Wiernej rzeki, listy np. do przyjaciół szkolnych, osób związanych z Kielcami, kałamarz zakopiański, płyta gramofonowa z zapisem głosu 1924 roku, podobizny Żeromskiego, pochodzące z różnego okresu jego życia.

Muzeum Dialogu Kultur to nowoczesna, multimedialna instytucja kultury. Muzeum idei, przestrzeń inspirująca do dyskusji. Tu poznajemy istotę dialogu międzykulturowego. Tu odkrywamy różnorodność narodową, etniczną, religijną, a także historię i teraźniejszość relacji między różnymi kulturami w regionie, w kraju i na świecie. Wystawa stała podkreśla mnogość i różnorodność poglądów, wyznań, przekonań. Buduje świadomość różnic, przybliżając ideę solidarności i równości, pokazuje odmienność jako wartość, promuje tolerancję. To tutaj dyskutuje się o mniejszościach, organizuje konferencje naukowe i spotkania z przedstawicielami innych kultur. A bogata oferta edukacyjna pozwala nie tylko poznać Innego, ale też nazwać zjawiska kultury współczesnej i zmniejszyć lęk przez Innością.

Góry Pieprzowe, zwane potocznie „Pieprzówkami” położone są ok. 2 km na wschód od Sandomierza na lewym brzegu Wisły. Są pozostałością Gór Sandomierskich i jednocześnie wschodnim zakończeniem Gór Świętokrzyskich. Ich wiek obliczany jest na 500 mln lat. Obok Sudetów uznawane są za najstarsze góry w Polsce. Obecnie przypominają większe pagórki wznoszące się ok. 40-60 m nad lustrem Wisły. Ich wysokość bezwzględna wynosi ok. 200 m n.p.m. Obszar gór objęty jest ścisłą ochroną. W 1979 roku utworzono tu Rezerwat przyrody "Góry Pieprzowe" o powierzchni 17,83 ha. Przez góry przechodzi czerwony szlak turystyczny z Gołoszyc do Piotrowic. "Pieprzówki" są doskonałym punktem widokowym na Starorzecze Wisły i sandomierską starówkę. Na ich zboczach z kolei możemy obserwować pozbawione roślinności kruche wychodnie skał kambryjskich.

Od sacrum do profanum. Malarstwo i rzeźba w sztuce ludowej to jedyna tego typu wystawa, która w jednym miejscu ukazuje dorobek blisko 60 artystów z regionu świętokrzyskiego. Na ekspozycję składa się ponad 400 eksponatów. Są to rzeźby wykonane z drewna i gliny oraz obrazy malowane na płótnie, desce i papierze. Najstarsze z prac pochodzą z przełomu XIX i XX wieku, a najmłodsze z XXI wieku. Ich autorzy to ludzie, którzy tworzyli z ogromnej potrzeby serca, często mimo braku zrozumienia i doskwierającej biedy. Oglądając dzieła tych cenionych artystów, warto zapoznać się także z opisami ich sylwetek, które opowiadają o ich życiu, a zarazem pozwalają dowiedzieć się czym była dla nich twórczość. Wybrane dzieła prezentowane są w układzie tematycznym. Ta swoista podróż rozpoczyna się w świecie boskim – sacrum, a potem ścieżka wiedzie do dobrze nam znanego świata ziemskiego – profanum.

Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi to największy wąwóz lessowy znajdujący się w Sandomierzu. Położony jest w południowo-zachodniej części Sandomierza, między kościołem świętego Jakuba, a kościołem świętego Pawła. Rozciąga się pomiędzy ulicami Staromiejską, a Królowej Jadwigi. Ma zaledwie ok. 500 m długości, ale jego głębokość dochodzi do 10 metrów. Zbocza wąwozu porastają drzewa liściaste: wiązy, lipy, klony, robinie akacjowe. Krzewy reprezentuje m.in. czarny bez. Korzenie drzew w znacznej części są odsłonięte i tworzą niezapomniany i bardzo oryginalny widok. Wąwóz powstał w wyniku erozji wodnej i został wyżłobiony przez wodę w skale lessowej. Dla turystów dostępny jest przez cały rok, jednakże po deszczu trzeba liczyć się z utrudnieniami w przejściu ze względu na wszechobecne błoto. Spacer wąwozem trwa około 15 min.

Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie powstało w 1962 r. w wyniku przekazania Państwu przez rodzinę Przypkowskich zbiorów gromadzonych od kilku pokoleń. Jedna z największych na świecie kolekcji zegarów słonecznych oraz przyrządów astronomicznych stanowi atrakcję nie tylko dla miłośników astronomii. Zawiera niemal wszystkie typy zegarów słonecznych używanych od XVI w. po czasy współczesne. Oprócz nich prezentowane są instrumenty gnomoniczne, klepsydry, zegary ogniowe i mechaniczne. Feliks Przypkowski, lekarz z wykształcenia, z zamiłowania astronom, kolekcjonował zegary słoneczne i sam je konstruował. W rozwijaniu tej nietypowej pasji pomagał mu syn Tadeusz, pierwszy dyrektor muzeum. Zwiedzający mogą dziś obejrzeć dawne mieszkanie rodziny z początku XX w. - gabinet lekarski Feliksa, salon, bibliotekę, jadalnię, sypialnię i kuchnię. W drugiej kamienicy wnętrza są stylizowane na pałacowe apartamenty. Tutaj eksponowane są zabytkowe meble i rzemiosło artystyczne z XVI-XIX w., a także zespół rokokowych kurdybanów z połowy XVIII w. Zbiory uzupełnia biblioteka starodruków oraz kolekcja grafiki i ekslibrisu, licząca obecnie około 25 tys. znaków książkowych i grafik od XVI do XX w.

Pod powierzchnią Opatowa rozciągają się labirynty Podziemnej Trasy Turystycznej, która powstała z połączenia licznych, wykonanych w skale lessowej, piwnic kupieckich. Najstarsze jej elementy, datowane są na XV wiek. Obecnie długość zwiedzanej trasy wynosi około 500 metrów i składa się z trzech poziomów. Najniżej położona piwnica sięga 14,5 metra w głąb ziemi. W podziemiach panuje stała temperatura, między 8 - 12 stopni Celsjusza. Sama trasa, czyli ponad dwadzieścia komór, została udostępniona do zwiedzania w 1984 roku. W piwnicach urządzono szereg ekspozycji tematycznych, związanych z Opatowem i najbliższą okolicą, gdzie posłuchać można m.in. o historii miasta, a ta wybrzmiewająca z podziemnej perspektywy brzmi niesamowicie, jak chociażby o pewnym Zakonie Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona zwanych Templariuszami, którzy mieli przybyć do Opatowa razem z Henrykiem Sandomierskim po jednej z wypraw krzyżowych.

Parafia Piotrkowice w diecezji kieleckiej, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław jest jedną z trzech parafii w Polsce, w których znajdują się relikwie św. Tekli. Parafia posiada późnobarokowy relikwiarz z 2 połowy XVIII w. w kształcie rocaillowego kartusza z owalną, przeszkloną puszką na relikwie w centrum z relikwiami św. Tekli. Staraniem ks. proboszcza Mariusza Chmury przy parafii została wybudowana także Kapliczka św. Tekli z figurą Świętej wykonaną przez rzeźbiarza Ryszarda Wojdę. W parafii Piotrkowice każdego 23. dnia miesiąca odbywa się Nabożeństwo do św. Tekli z intencjami proszącymi przede wszystkim o uzdrowienie, szczególnie z chorób oczu. Od roku 2023 drugi odpust parafialny ku czci św. Tekli jest obchodzony uroczyście w sam dzień wspomnienia świętej Tekli – 23 września.

W malowniczo położonych Ciekotach stał dwór, w którym lata swojego dzieciństwa i młodości spędził wybitny polski prozaik i publicysta Stefan Żeromski. Dom, który był zamieszkiwany przez rodzinę Żeromskich w latach 1871 – 1883 spłonął na początku XX wieku, zaś pierwszej dekadzie XXI wieku na terenie tzw. Żeromszczyzny, wybudowano jego rekonstrukcję. Prócz drobnoszlacheckiego Dworku, wybudowano nowoczesny budynek - Centrum Edukacyjne „Szklany Dom”. Układ przestrzenny tego miejsca ma charakter symboliczny. Na jednej osi, na przeciw siebie, znajdują się obiekty łączące przeszłość ze współczesnością. Drewniany dworek- Stylizowany na drobnoszlachecki dwór z drugiej połowy XIX wieku, w którym eksponowane są obiekty upamiętniające życie i twórczość pisarza, pełni funkcję miejsca promującego literaturę i czytelnictwo oraz regionalne dziedzictwo kulturowe. „Szklany Dom” - Przestronne, nowoczesne pomieszczenia służące prezentacjom sztuki współczesnej, organizacji koncertów, warsztatów, projekcji filmów, spotkań literackich, promocji książek, oraz realizacjom programów edukacyjnych.

Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej jest jedyną w regionie placówką, która zgromadziła znaczną ilość dokumentów i materiałów historycznych dotyczących okresu II wojny światowej, a także historii miasta i regionu. Jest drugą, po Muzeum Wojska Polskiego, jednostką z największą kolekcją militariów w Polsce posiadającą wiele unikatowych eksponatów. Położone nad zalewem Rejów, obejmuje prawie 2 ha ekspozycji plenerowej, na której wystawiony jest głównie sprzęt wojskowy - około 150 eksponatów: samoloty bojowe, czołgi, działa szturmowe, transportery opancerzone, wyrzutnie rakiet i pełnomorski kuter torpedowy. W zbiorach, posiada również unikalne egzemplarze broni palnej, która była na wyposażeniu Wojska Polskiego, Armii Radzieckiej i Werhmachtu w okresie II wojny światowej. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje polski karabin przeciwpancerny Ur, który w 1939 roku mógł zniszczyć lub uszkodzić praktycznie każdy niemiecki pojazd pancerny oraz produkowany w warunkach konspiracyjnych, w Suchedniowie, wzorowany na brytyjskim modelu, pistolet maszynowy Sten. Muzeum gromadzi głównie militaria, ale ważną częścią jego zbiorów jest dział poświęcony Staropolskiemu Okręgowi Przemysłowemu, który rozwijał się nad przepływającą nieopodal rzeką Kamienną. Zachowane do dzisiaj pozostałości „wielkiego pieca” huty Rejów z XVIII/XIX w. stały się jedną z wielu atrakcji turystycznych, które oferuje placówka muzealnicza.

Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego im. Mieczysława Radwana w Nowej Słupi powstało 1960 r. jako oddział Muzeum Techniki NOT. Dzięki staraniom Gminy Nowa Słupia w 2021 r. oddano nowy budynek muzealny o interesującej architekturze.  Położony jest on przy ulicy Świętokrzyskiej, na stoku Łysej Góry przy Drodze Królewskiej prowadzącej do klasztoru świętokrzyskiego.  Muzealna ścieżka edukacyjna to autentyczne stanowisko archeologiczne z reliktami pieców dymarskich, filmy 3D, realistyczne rzeźby postaci, dioramy antycznych krajobrazów, eksponaty oraz rekonstrukcje. Zwiedzających po wystawie oprowadza lektor i światło. Prezentowane są tu dokonania starożytnych hutników, którzy dwa tysiące lat temu zorganizowali między pasmem Łysogór a rzeką Kamienną największy ośrodek produkcji żelaza poza granicami imperium rzymskiego. W ramach biletu wstępu do muzeum zwiedzający mogą zawitać do Centrum Kulturowo-Archeologicznego, czyli Starożytnej Osady z chatami i warsztatami odtworzonymi na podstawie autentycznych znalezisk archeologicznych. Co roku na jej terenie mają miejsce Dymarki Świętokrzyskie, podczas których dokonuje się prób eksperymentalnego wytopu żelaza metodami sprzed dwóch tysięcy lat.

Nagłowice położone są przy trasie z Kielc do Katowice na zachód od Jędrzejowa. To Nagłowice były dawną siedzibą rodziny Rejów, z której pochodzi Mikołaj Rej i to tutaj funkcjonuje obecnie od 1988 roku Dworek Mikołaja Reja w Nagłowicach ze stałą wystawą bibliograficzno-literacką, zapoznającą z życiem i twórczością tego pisarza. Szkolne Schronisko Młodzieżowe w Nagłowicach jest świetną bazą wypadową dla wszystkich tych, którzy pragną zobaczyć Góry Świętokrzyskie, Jurę Krakowsko-Częstochowską, czy Ponidzie. Obiekt w Nagłowicach dysponuje 60-cioma miejscami noclegowymi. Ponadto do dyspozycji gości schroniska są boiska sportowe wraz z wypożyczalnia rowerów oraz pole biwakowe.

Ratusz w Sandomierzu to gotycki budynek z połowy XIV w. uważany za jeden z najpiękniejszych tego typu obiektów w Polsce. Główną bryłę Ratusza wzniesiono na planie kwadratu z ośmioboczną wieżą. W XVI w. budynek rozbudowano w formę wydłużonego prostokąta, a całość zwieńczono renesansową attyką, którą uznaje się za jedną z najpiękniejszych attyk ratuszowych w Polsce. Do północno-wschodniego narożnika budynku przylega masywna przypora mieszcząca wewnątrz dawną latrynę. Dawniej w podziemiach ratusza mieściła się siedziba kata. Obecnie w Ratuszu mieści się Urząd Stanu Cywilnego, a w podziemiach klub „Lapidarium pod Ratuszem”. W piwnicach Ratusza znajduje się także wyjście z Podziemnej Trasy Turystycznej.

Brama Opatowska – wzniesiona w II poł. XIV wieku, jest jednym z głównych zabytków Sandomierza. Powstała z fundacji króla Kazimierza Wielkiego wieża stanowiła część miejskich fortyfikacji. Wznoszono ją w kilku etapach. W XVI stuleciu, słynny medyk sandomierski Stanisław Bartolon, ufundował renesansową attykę, wieńczącą budowlę po dzień dzisiejszy. Obecnie, wysoka na 30 m wieża jest doskonałym punktem widokowym, z którego podziwiać można Sandomierz i okolice. Do bramy przylegają, bo obu jej stronach pozostałości dawnych murów obronnych. Jest jedyną zachowaną bramą spośród czterech, które niegdyś prowadziły do Sandomierza. Poza Bramą Opatowską do miasta prowadziły jeszcze bramy: Zawichojska, Lubelska i Krakowska oraz dwie furty, spośród których zachowała się jedna – Dominikańska, nazywana Uchem Igielnym.

Dom Długosza to gotycki budynek wzniesiony z fundacji Jana Długosza w 1476 r. Powstał z myślą o sprowadzonych do miasta księży mansjonarzy, którzy sprawowali posługę kapłańską w sandomierskiej kolegiacie. Obiekt posiada obszerną sień, do której prowadzą dwa gotyckie portale. Nad wejściem znajduje się tablica fundacyjna z herbem „Wieniawa” Jana Długosza. Dom Długosza jest jednym z ważniejszych i cenniejszych zabytków Sandomierza. Przebudowany w drugiej połowie 17 wieku, w latach 1934-35 został gruntownie restaurowany (m.in. z rekonstrukcją szczytów). Od 1936 r. wewnątrz budynku mieszczą się bogate zbiory Muzeum Diecezjalnego.

Osada neolityczna w Kopcu to swego rodzaju wehikuł czasu, który pozwoli turystom przenieść się do epoki neolitu i poznać życie ludzi wówczas zamieszkujących te tereny. Budowę rekonstrukcji osady rozpoczęto w 2018 roku. Po dwóch latach  udało się zrekonstruować 7 obiektów znanych z wykopalisk oraz 7 obiektów w stylu panującej epoki. W sumie w osadzie otoczonej szczelnie plecionkami i palisadą znajduje się 14 obiektów sprzed 5500 lat. Wkrótce teren ten zamieszkały również zwierzęta, a  towarzyszą im ludzie w lnianych strojach zajmując się hodowlą, tkactwem, rybołówstwem, myślistwem czy garncarstwem. Zwiedzający osadę pozna nie tylko zajęcia jakimi trudnił się człowiek neolityczny, ale też  sposoby wytwarzania i posługiwania się ówczesnymi narzędziami. Na przykładzie istniejących obiektów dowie się jak budowano neolityczne osady, gdzie przechowywano żywność i jak ją zdobywano. Osada neolityczna w Kopcu to tętniące życiem miejsce, w którym w łatwy i przyjemny sposób poznasz historię człowieka na ziemiach Polskich.

Europejskie Centrum Bajki jest innowacyjną instytucją kultury, znajdującą się w Pacanowie w województwie świętokrzyskim. Prowadzi działalność kulturalną skierowaną do dzieci, młodzieży, rodziców i osób starszych.  Jego misją jest nauka poprzez zabawę, angażowanie i wprowadzanie do bajkowego świata każdego odbiorcy kultury, który korzysta z proponowanych atrakcji. Zapraszamy do odwiedzenia naszych atrakcji stałych: Bajkowego Świata, Krainy Soria Moria, a także zobaczenia spektakli w Małym Teatrze oraz seansów filmowych w Kinie Szkatułka. Do dyspozycji zwiedzających są ponadto warsztaty i wydarzenia kulturalne dla dzieci, dorosłych i seniorów. Europejskie Centrum Bajki stale się rozwija i podnosi jakość oferowanych usług. Obiekt ten rozwija wyobraźnię i kreatywność dzieci, natomiast dorosłym pomaga odkryć w sobie dziecko. Przyjeżdżając tutaj poczujecie się jak w bajce!

Galeria Tajemnice Klejnotów w Św. Katarzynie mieści okazy z całego świata: naturalne kryształy w skałach macierzystych, wyszlifowane klejnoty, rzeźby z kamieni i doskonale zachowane, ogromne skamieniałości. To jedna z piękniejszych w Polsce kolekcji kamieni szlachetnych i ozdobnych. Unikatowa na skalę światową, wielokrotnie nagradzana, prezentowana na wielu wystawach w kraju i za granicą, kolekcja krzemienia pasiastego z największą na świecie ( 80 kg) oszlifowaną konkrecją. Na miejscu mieści się także szlifiernia krzemienia pasiastego – jedyna udostępniona do zwiedzania, w której na żywo można obserwować jak naturalny kamyk zmienia się w „ oczko” jubilerskie. 

Kościół p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny to najważniejszy kościół w mieście. To sandomierska Katedra, a właściwie to od 1960 r. Bazylika Mniejsza. W XII w. była w tym miejscu Kolegiata, która została ograbiona, a następnie zniszczona w XIII w. przez Tatarów. Obecna świątynia z czerwonej cegły to kościół pokutny ufundowany przez Kazimierza Wielkiego jako pokuta za zabicie krakowskiego wikariusza w XIV w. Wielokrotnie przebudowywany jak nakazywała ówczesna moda. To trójnawowy kościół z zachowanymi unikatowymi freskami bizantyjsko-ruskimi w prezbiterium z fundacji Jagiełły. Przedstawiają one sceny z życia Maryi i Jezusa, a najciekawsze z nich to tzw "Zaśnięcie Maryi". Na ścianach naw bocznych znajduje się cykl obrazów przedstawiających katolickich męczenników. Autorem jest Karol de Prevo, a ramy wykonał Polejowski, natomiast autorem obrazu w ołtarzu głównym jest Buchbinder.

Studnia na rynku to najbardziej rozpoznawalne miejsce w Sandomierzu. Znajduje się na niewielkim podwyższeniu, w miejscu XVI-wiecznej drewnianej cysterny. Z trzech stron otoczona jest barierką, a z czwartej są schodki prowadzące do środka, gdzie znajduje się bardzo dobrze zachowany mechanizm do wyciągania wody. Całość nakrywa stylowy daszek. To przy studni gromadzą się turyści aby zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie czy też przez chwilę odpocząć na "szklanych ławeczkach". W tym też miejscu często można spotkać najsłynniejszego księdza-detektywa z jednym z policjantów. Jest to centralne miejsce sandomierskiego rynku który wytyczono w 1286 r. Rynek ma wymiary 100 na 120 metrów. Wokół niego znajduje się 30 zabytkowych kamienic, a wśród nich jest: Dom Gomółki, Kamienica Oleśnickich, Ciżemka, Konwikt Boboli, ale też austriacki Odwach. Za studnią znajduje się ratusz, a obok figura Matki Bożej z 1776 r., przed którą sandomierscy rycerze trzymają wartę. Całość to od 2017r. Pomnik Historii Polski. 

Ucho Igielne w Sandomierzu inaczej zwane Furtą Dominikańską, to jedyne zachowane do dzisiaj przejście w murach miejskich, które nie było zamykane na noc kratą, ale strzeżone przez strażników będących na ganku. Powstało, jak i całe obwarowania miejskie, w XIV wieku z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Jak wskazuje jego nazwa wybudowane było dla sandomierskich dominikanów, którzy mieli klasztor na sąsiednim wzgórzu. Biorąc pod uwagę fakt, że dwa razy dziennie musieli się modlić w klasztorze, w obrębie murów miejskich przy kościele p.w. Marii Magdaleny, oszczędzono im długiej drogi do Bramy Krakowskiej i wykonano to przejście. Kształtem przypomina "uszko od igły" stąd jego druga nazwa. Warto pokonać te kilkadziesiąt schodów aby przez Ucho Igielne wejść do miasta i ..... Zresztą to niespodzianka, zatem sprawdźcie sami co odkryjecie po przejściu przez to miejsce.

Pierwszy zamek murowany na miejscu wczesnośredniowiecznego grodu wybudował prawdopodobnie Kazimierz Wielki. Za panowania Zygmunta Starego rozpoczęto jego wielką rozbudowę, która za czasów Zygmunta Augusta doprowadziła do powstania renesansowego zamku. W okresie wojny polsko - szwedzkiej, zamek sandomierski spotkała katastrofa. Wybuch amunicji w piwnicach spowodował zniszczenie skrzydeł wschodniego, południowego, a może i północnego. Najmniej ucierpiało skrzydło zachodnie i tylko ono zostało później odbudowane. Na zlecenie króla Jana III Sobieskiego zamek został przebudowany w budynek typu pałacowego. W późniejszych wiekach, aż do 1959 roku mieściło się w nim więzienie. Po wieloletniej konserwacji i przebudowie wnętrz, zamek stał się siedzibą Muzeum Okręgowego. W obecnej postaci jest to budowla czterokondygnacyjna na planie prostokąta, z dwiema narożnymi wieżami, nakryta wysokim dachem czterospadowym. Będąc w okolicach Sandomierza, kontunując lekcję historii i sztuki, można zdobyć także inny Znaczek Turystyczny - Nr 541 Zaspół Zamkowo-Parkowy w Baranowie Sandomierskim.

Zamek został wybudowany na przełomie XIII i XIV wieku, na wzniesieniu górującym nad miejscowością Chęciny na południowy-zachód od Kielc. W początkach XIV wieku zamek stanowił ośrodek władzy Władysława Łokietka na tym obszarze. W późniejszych latach ukryto tu skarby archidiecezji gnieźnieńskiej. Po przebudowie przez Kazimierza Wielkiego, zamek stał się twierdzą nie zdobytą przez kolejne 250 lat. Od XVI wieku zaczął się powolny upadek zamku, a po wojnach szwedzkich, a w szczególności na początku XVIII wieku popadł w ruinę i od tej pory niszczał. Prace konserwatorsko-zabezpieczające prowadzone są na zamku od końca XIX wieku. Obecnie budowla stanowi formę trwałej ruiny. Ciekawostką zamku jest stumetrowa studnia wykuta w litej skale. Wstęp na zamek jest płatny. W ramach zwiedzania można wejść na wyremontowaną wieżę, z której przy dobrej pogodzie rozciąga sie wspaniała, daleka panorama między innymi na znajdujący się w pobliżu Skansen Etnograficzny w Tokarni.

Jaskinia „Raj” to jedna z najbardziej znanych atrakcji Gór Świętokrzyskich. Jest jedną z najpiękniejszych jaskiń krasowych w naszym kraju, zachwycając różnorodnością oraz bogactwem kalcytowych form naciekowych. Jaskinia uznana została za rezerwat przyrody. To tutaj znajdują się unikatowe w światowej skali skupiska stalaktytów, a cała jaskinia stanowi ponadto za niezwykle ciekawe stanowisko archeologiczne. Jaskinię „Raj” dla ruchu turystycznego udostępniono w 1972 roku. Jej zwiedzanie możliwe jest wyłącznie pod opieką przewodnika. Długość trasy turystycznej wynosi 180 metrów. Rozpoczyna się ona w pawilonie ekspozycyjnym, gdzie turysta wprowadzany jest w tematykę krasu. Ponadto może tu poznać narzędzia człowieka neandertalskiego zamieszkującego jaskinię oraz szczątki prehistorycznych zwierząt. Następnie poprzez śluzę zabezpieczającą mikroklimat jaskini trafia się do właściwej jaskini gdzie oprócz Komory Złomisk możemy podziwiać kolumny naciekowe w Sali Kolumnowej czy gromady stalaktytów w Sali Stalaktytowej. Cała trasa turystyczna jest oświetlona przez co jej zwiedzanie należy do bardzo komfortowych. 

Centrum Pamięci Kultury Żydowskiej w Chęcinach mieści się w budynku siedemnastowiecznej synagogi, przy ulicy Długiej 21. Budynek synagogi po gruntownym remoncie został oddany do użytku w 2024 roku i służy jako miejsce spotkań, wystaw, konferencji, zajęć edukacyjnych, promując dialog międzykulturowy. Budynek synagogi posiada dwie udostępnione dla zwiedzających kondygnacje. Parter zajmuje m.in. przedsionek, w którym można obejrzeć judaika związane z obrzędowością oraz filmy dokumentalne, Sala Modlitw z zachowaną szafą ołtarzową Aron ha-kodesz wykonaną z czarnego marmuru, z intarsjami z marmuru chęcińskiego. Synagoga posiada także Babiniec z oddzielnym wejściem. We wnętrzu znajduje się wystawa poświęcona chęcińskim mieszkańcom żydowskiego pochodzenia. Z kolei na piętrze znajduje się sala edukacyjna. Centrum Pamięci Kultury Żydowskiej jest świadectwem życia, kultury, historii i religii jednej z najbardziej licznych społeczności Chęcin w dawnych latach oraz ogniwem łączącym te czasy ze współczesnością.