Lista znaczków

Schronisko PTTK w Komańczy położone jest w Komańczy-Letnisku. Budynek schroniska to zbudowana w latach 1933-34 drewniana willa letniskowa. Budynek był dzierżawiony przez PTTK, a od 1964 roku stał się jego własnością. Na początku lat siedemdziesiątych, a później pod koniec lat 90-tych w schronisku przeprowadzono liczne remonty, dzięki czemu gruntownie je zmodernizowano. Obok schroniska wybudowano także domki kempingowe. Obecnie schronisko posiada 23 miejsca noclegowe w budynku głównym i 25 miejsc w pięcioosobowych domkach. Oprócz noclegów i wyżywienia na miejscu oferowana jest możliwość pieczenia barana lub dzika, a także organizacji imprez okolicznościowych. Turystom umożliwia się także przejażdżki końmi huculskimi, a zimą udział w kuligach.

Schronisko Trzy Korony wybudowano na przełomie lat 1929 i 1930 przez Komisję Turystyczną Województwa Śląskiego, według projektu dyrektora szkoły budowlanej w Katowicach. Do roku 1939 ośrodek stanowił kolonię wycieczkową dzieci szkolnych ze Śląska, mieścił także stację noclegową Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.  W czasie II wojny światowej Niemcy wykorzystywali je jako strażnicę graniczną, taką też funkcję pełniło bezpośrednio po wojnie. Potem, do 1962 r. służyło jako dom wypoczynkowy dla żołnierzy WOP. Od roku 1965 był to dom wczasowy oddziału PTTK przy dawnej Hucie im. Lenina. W roku 1973 budynek stał się własnością PTTK, które przeprowadziło remont obiektu. Schronisko posiada  50 miejsc noclegowych w wyposażonych w łazienkę pokojach 2, 3, 4 i 5 osobowych, a także restaurację serwującą dania kuchni polskiej oraz regionalne. Z pokoi Schroniska rozciągają się malownicze widoki na pobliski szczyt Trzy Korony, przełom Dunajca, Czerwony Klasztor oraz Tatry Bielskie po Słowackiej stronie.  Wyglądając przez okno można zobaczyć spływające flisackie tratwy. Położenie schroniska (470 m n.p.m.) sprawia, że jest ono doskonałą bazą wypadową na wycieczki górskie, rowerowe czy też wypady narciarskie. Bliskość pieszego przejścia granicznego pozwala także na przemierzanie słowackich szlaków.

Obiekt zbudowany został na wzór tyrolskiej bacówki w 1823 roku. Początkowo pełnił rolę leśniczówki, później był rezydencją właścicieli pobliskich Karpnik. Od roku 1950 funkcjonuje jako schronisko turystyczne. „Szwajcarka” położona jest na wysokości 520 m n.p.m. w płytkim siodle na wschodnim zboczu Krzyżnej Góry, w Górach Sokolich na terenie Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Sprzed schroniska roztacza się ładny widok na wschodnią część Karkonoszy. Miejsce to stanowi doskonały punkt wypadowy w Rudawy Janowickie i Góry Sokole. Najwyższe i najbardziej charakterystyczne w tutejszym krajobrazie są Krzyżna Góra (654 m) oraz Sokolik (642 m). Znakowane szlaki turystyczne umożliwiają uprawianie górskiej turystyki pieszej, rowerowej i narciarskiej. Schronisko jest także bazą dla uprawiania wspinaczki skałkowej – Góry Sokole są jednym z najlepszych terenów wspinaczkowych w Polsce. Obiekt oferuje noclegi w pokojach 2, 4 i wieloosobowych w standardzie turystycznym, całodzienne wyżywienie oraz organizację imprez.

Schronisko jest położone na wysokości 1258 m n.p.m., 10 minut drogi od innego schroniska – Samotni. Jest uważane za najstarsze schronisko w Polsce, gdyż pierwsza wiadomość pochodzi z 1642 r. Pierwsi właściciele słynęli ze znakomitej nalewki na szyszkach i gry, na rogu bądź trąbie, na powitanie i pożegnanie gości. Budynek w obecnym kształcie wzniesiono w roku 1906. Oferuje 140 miejsc noclegowych. Przy schronisku funkcjonuje szkółka narciarska. Znajduje się tu węzeł szlaków prowadzących na Śnieżkę, Karpacza Białego Jaru oraz Świątyni Wang.

Położone jest w Beskidzie Śląskim na wysokości 1257 m n.p.m. Zostało wybudowane w 1933 r. i zmodernizowane w roku 1998. Oferuje 26 miejsc noclegowych, a także bufet, ściankę wspinaczkową, strzelnicę sportową. Do schroniska przylega taras widokowy, skąd dostrzec można Babią Górę, Pilsko, a przy dobrych warunkach pogodowych – Tatry. Tuż obok znajdują się trzy stoki trasy narciarskie, w tym najdłuższa w kraju (5200 m). Dotrzeć można zarówno szlakami turystycznymi ze Szczyrku i Buczkowic, jak i wyciągiem krzesełkowym.

Schronisko PTTK "Pod Biskupią Kopą" im. Bohdana Małachowskiego to jedyne schronisko w Górach Opawskich. Położone jest na wysokości 850 metrów n.p.m., w pobliżu szczytu Biskupiej Kopy na terenie Parku Krajobrazowego Gór Opawskich. Inicjatorem wybudowania schroniska było Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie. Oficjalne otwarcie nastąpiło w lipcu 1924 r., a obiekt otrzymał wówczas nazwę Schroniska Górnoślązaków. Po 1945 r. schronisko otrzymało nazwę "Pod Biskupią Kopą", a w 1964 r. imię Bohdana Małachowskiego, krakowskiego działacza turystycznego. Pierwszym polskim właścicielem zostało PTTK z Katowic, a od 1992 właścicielem jest wrocławski oddział PTTK. Obiekt dysponuje 50-cioma miejscami noclegowymi w pokojach dwu i wieloosobowych, salą restauracyjną na 65 miejsc oraz salą konferencyjną i miejscem do organizacji pikników. Atrakcyjne położenie schroniska na skrzyżowaniu kilku szlaków turystycznych daje wiele możliwości uprawiania turystyki zarówno pieszej jak i rowerowej.

Całoroczne Schronisko Orlica w Szczawnicy to piękne i klimatyczne miejsce, usytuowane na obrzeżu uzdrowiskowej miejscowości, która słynie z Pijalni Wód Mineralnych. Jest to obiekt wczasowo-turystyczny, który został gruntownie wyremontowany i odnowiony. Dziś, dzięki wspaniałym warunkom noclegowym, przemiłej atmosferze oraz przystępnym cenom, przyciąga gości z całej Polski i zagranicy. Obecnie do dyspozycji turystów są 44 miejsca noclegowe w pokojach 2-, 3-, 4- i 5-osobowych. Schronisko znajduje się na wysokości 520 m. n.p.m. na skarpie nad brzegiem Dunajca, powyżej Drogi Pienińskiej. Budynek został wzniesiony w 1932 roku jako prywatny pensjonat z bardzo atrakcyjnym widokiem na góry oraz rzekę. W 1952 r. obiekt został wydzierżawiony przez PTTK, które dokonało niewielkich przeróbek i uruchomiło schronisko. Kolejna modernizacja nastąpiła w latach 70. XX wieku, wtedy też PTTK kupiło obiekt na własność.

Schronisko PTTK Odrodzenie znajduje się przy głównym szlaku karkonoskim, nieco poniżej Małego Szyszaka i niedaleko Przełęczy Karkonoskiej. Budynek obecnego schroniska został wzniesiony w 1928 roku. Późniejsze jego dzieje są dość niejasne. Jedne źródła podają że schronisko przejęli naziści i urządzili w nim ośrodek szkoleniowy młodzieży z Hitlerjugend, inne zaś źródła podają, że w rzeczywistości ośrodek ten znajdował się po obecnej czeskiej stronie. Faktem jest natomiast to, że tuż po wojnie w 1947 roku budynek przejęło Polskie Towarzystwo Tatrzańskie. Po kolejnych latach wzlotów i upadków schroniska jego „odrodzenie” nastąpiło w 2009 roku, kiedy to zostało oddane w użytkowanie nowemu dzierżawcy. Dziś Odrodzenie oferuje swoim gościom blisko 100 pokoi, bufet oraz węzeł sanitarny,a wszystko to w samym centrum Karkonoszy, z dala od zgiełku i cywilizacji.

Schronisko na Szyndzielni położone na wysokości 1001 m n.p.m. w Beskidzie Śląskim. Jest to jedno z najstarszych schronisk w Polsce. Otwarcia dokonano 18 lipca 1897 roku. Zbudowane jest głównie z kamienia, a stylem nawiązuje do schronisk alpejskich. W 1907 roku obok schroniska udostępniono dla turystów ogród roślin skalnych. W latach 1954–1957 przeprowadzono rozbudowę obiektu, w tym dobudowano nowe skrzydło. Obecnie obiekt posiada 50 miejsc noclegowych, kuchnię i dużą jadalnię. Przed schroniskiem znajduje się taras. Z polany w jego pobliżu, rozciąga się znakomita panorama na miasto Bielsko-Biała. W zimie na polanie kursuje wyciąg narciarski. Przy schronisku krzyżują się szlaki prowadzące do innych schronisk, gdzie także znajdują się ZT na: Klimczok (050), Błatną (048), Dębowiec (026), Kozią Górkę (044). W pobliże schroniska można dostać się także zbudowaną w 1953 roku kolejką gondolową.

Schronisko Na Stogu Izerskim znajduje się na wysokości 1060 m n.p.m. Położone jest ok. 50 metrów poniżej szczytu Stóg Izerski. Budynek schroniska powstał w 1924 roku. Schronisko szybko stało się ulubionym celem wypraw kuracjuszy oraz znakiem rozpoznawczym Świeradowa Zdroju. Ze schroniska rozciąga się wspaniały widok na Świeradów Zdrój i Pogórze Izerskie oraz polską część Gór Izerskich i Karkonosze. W pobliżu schroniska znajduje się dawne polsko-czeskie turystyczne przejście graniczne Stóg Izerski - Smrk oraz wieża widokowa po czeskiej stronie. Schronisko dysponuje blisko 50-cioma miejscami noclegowymi.

Schronisko turystyczne położone w zachodniej części Gorców, na grzbiecie ciągnącym się od Turbacza do Rabki. Znajduje się na wysokości 968 m n.p.m., na dużej polanie Stare Wierchy. Ze schroniska rozciąga się panorama Tatr, Beskidu Wyspowego i niektórych szczytów Gorców, a przy dobrej widoczności można ujrzeć także Babią Górę. W budynku schroniska znajduje się kuchnia i bufet, gdzie można także zakupić Znaczek Turystyczny oraz pamiątki. Miejsca noclegowe dla 34 osób. Możliwość palenia ogniska, a w zimie uprawiania w okolicy narciarstwa biegowego i zjazdowego.

Schronisko im. Zbigniewa Fastnachta – jest położone we Wschodnich Sudetach w masywie Śnieżnika na wysokości 1218 m n.p.m Schronisko na Śnieżniku jest jednym z najstarszych schronisk w Polsce. Okolice schroniska są najlepszym punktem widokowym w całych Sudetach. Przy sprzyjającej pogodzie w promieniu 100 kilometrów można dostrzec Śnieżkę, wieże Wrocławia, Ołomuńca itp. W 1950 r. budynek stał się własnością PTTK. Schronisko dysponowało wtedy 63 miejscami. W latach osiemdziesiątych schronisko gruntownie zmodernizowano i wyremontowano dzięki uporowi Zbigniewa Fastnachta. Był on dzierżawcą schroniska od 1982 roku, zapisał się w historii tego regionu jako prawdziwy miłośnik gór i przyjaciel ludzi. Zmarł 16 maja 2001 r. W uznaniu jego zasług schronisku nadano jego imię.

Schronisko PTTK Na Przełęczy Okraj znajduje się na wysokości 1046 m n.p.m. Tworzą go dwa budynki. Pierwszy murowany służy jako część restauracyjna oraz recepcja, natomiast drugi drewniany, który powstał w 1975 r. w ramach programu „Banku Miast” służy jako Bacówka i posiada 9 pokoi (36 miejsc noclegowych) oraz salę kominkową. Dla narciarzy znajduje się tu aż 8 stoków narciarskich oraz szlaki narciarstwa biegowego, a dla miłośników górskich wędrówek przy schronisku biegnie wiele szlaków turystycznych m.in. na Śnieżkę czy też Budniki, Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej oraz Bajkowa ścieżka (Pohádková stezka) z 9 przystankami, na których opisane są baśnie autorstwa znanej czeskiej pisarki – Pani Marii Kubatovej. Dla zmęczonych turystów, chcących nabrać sił na dalszą wędrówkę, szef kuchni przygotuje pyszną wojskową grochówkę czy też tradycyjny polski schab z ziemniakami i surówką, a dla smakoszy świeży puszysty sernik na zimno.

Zostało uroczyście otwarte 9 sierpnia 1931 roku. Położone jest ono w Beskidzie Wyspowym pomiędzy Rabką, Mszaną Dolną i Tenczynem na wysokości 1022 m n.p.m. Do schroniska prowadzi kilka szlaków, w tym najbardziej popularne z Mszany Dolnej i Rabki Zaryte. Ze schroniska roztacza się rozległa panorama na Beskid Wyspowy, Makowski, Żywiecki, Gorce oraz Tatry. Obiekt oddaje do dyspozycji swoich gości 25 miejsc noclegowych: 10 w głównym budynku oraz 15 w letniej bacówce - w razie potrzeby ogrzewanej też zimą, a także bufet turystyczny i prysznic. Atrakcją jest znajdująca się na piętrze sala wieloosobowa z unikalnym układem okien wychodzących na cztery strony świata. W okolicach Lubonia, turyści mają możliwość zdobycia innych ZT, w tym: 020 Schronisko PTTK Kudłacze, 102 Śnieżnica, 064 Schronisko na Maciejowej, 063 Schronisko na Starych Wierchach, 019 Schronisko Turbacz.

Schronisko Na Hali Szrenickiej położone jest na wysokości ok. 1200 m n.p.m. na środku Hali Szrenickiej w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego. Pierwotnie w miejscu, w którym dzisiaj stoi schronisko w 1786 roku postawiono budę pasterską, którą nazwano "Nowa Buda Śląska", przekształconą później w gospodę, a następnie w schronisko. W 1869 roku wybudowano do schroniska drogę, która znacznie ożywiła ruch turystyczny w tej części Karkonoszy. Przed II wojną światową schronisko zyskało standard wysokiej klasy hotelu. Po wojnie w hotelu mieściła się strażnica WOP. Później budynek przeszedł w ręce Polskiego Towarzystwa Turystycznego, a od 1950 r. funkcjonuje jako schronisko w strukturach PTTK. Obiekt na przestrzeni dziesięcioleci był wielokrotnie przebudowywany. Po pożarze z 1975 roku odbudowano schronisko jednak z pewnymi zmianami i w takim kształcie funkcjonuje do dnia dzisiejszego. W schronisku mieści się stacja Karkonoskiej Grupy GOPR.

Położone jest na stokach Pilska na wysokosci 1330 m n.p.m. Pierwszy obiekt turystyczny w tym miejscu otwarto 20 lipca 1930 r. Był to piętrowy drewniany budynek utrzymany w stylu architektury góralskiej. Przez lata obiekt cieszył się powodzeniem, aż do marca 1953 r., kiedy większość zabudowań strawił pożar. Pomimo sporej popularności miejsca, nowe schronisko otwarto dopiero w październiku 2003 r. W pozostałościach starych zabudowań urządzono bufet. Schronisko położone jest tuż przy granicy ze Słowacją, na dużej polanie wśród pięknych terenów, przez które prowadzą liczne szlaki turystyczne Beskidu Żywieckiego. Zimą stoki Pilska zmieniają się w prawdziwy raj dla miłośników sportów zimowych. Do schroniska prowadzi wyciąg krzesełkowy. Będąc na dłuższej wycieczce w okolicach Pilska, można zdobyć też inne ZT w schroniskach PTTK, w tym: 056 na Hali Rysianka, 061 na Hali Boraczej, 055 na Hali Lipowskiej.

Znajduje się na granicy Beskidu Żywieckiego i Beskidu Makowskiego. Budynek przeszedł gruntowny remont na przełomie lat 80. i 90. XX w. Jest to jednopiętrowy, drewniany dom, idealnie wpasowujący się w otoczenie. Do dyspozycji gości oddano 38 miejsc noclegowych. Schronisko oddalone jest w niewielkiej odległości od dużego węzła szlaków, na którym przeplatają się szlaki na Przełęcz Krowiarki i Babią Górą, do Zawoi i Sidziny czy na Policę i dalej na Mosorny Groń. Schronisko stanowi idealny punkt wypadowy na jednodniowe wycieczki szlakami Beskidu Żywieckiego.

Położone jest na wysokości 891 m n.p.m. Schronisko powstało w latach 1925-1926. W czasie II wojny światowej Niemcy zajęli schronisko do celów wojskowych. W latach 1959-1962 nastąpiła rozbudowa schroniska, już pod opieką cieszyńskiego oddziału PTTK. Kolejny duży remont to lata 1965-1968 - powstała wówczas obecna jadalnia, zmodernizowano kuchnię i sanitariaty, doprowadzono energię elektryczną oraz zainstalowano centralne ogrzewanie. Obecnie możemy podziwiać klimatyczne schronisko,cieszące się niesłabnącą popularnością od ponad 70 lat. Schronisko oferuje 50 miejsc noclegowych, pełne wyżywienie, bufet z napojami, słodyczami i pamiątkami.

Górskie schronisko turystyczne PTTK położone na wysokości 811 m n.p.m. w Sudetach Środkowych w Górach Bystrzyckich. Schronisko stoi na rozległej odsłoniętej polanie we wsi Spalona w okolicy Przełęczy Spalonej, przy skrzyżowaniu widokowych dróg: Spalonej Drogi do Bystrzycy Kłodzkiej i Autostrady Sudeckiej do Międzylesia. Przed 1945 r. drogę tę nazywano Autostradą Göringa. Schronisko mieści się w starym, drewnianym budynku.Posiada 53 miejsca noclegowe. Budynek posiada kanalizację, centralne ogrzewanie i ciepłą wodę. Do dyspozycji jest świetlica, jadalnia i bufet. Do schroniska już od dawna nie można dotrzeć komunikacją publiczną.

Schronisko turystyczne znajdujące się na w Dolinie Białki poniżej wylotu z Doliny Roztoki w Tatrach Wysokich. Pierwsze schronisko turystyczne wybudowano w tym miejscu w 1876 roku, obecny budynek powstał w 1913 roku, kiedy to rozebrano poprzedni, zagrażający bezpieczeństwu turystów budynek. Jego usytuowanie związane jest z przebiegiem starej drogi do Morskiego Oka. Schronisko jest zarządzane przez PTTK i nosi imię Wincentego Pola. Wbrew powszechnej nazwie „Schronisko w Dolinie Roztoki“ jest ono położone poniżej wylotu Doliny Roztoki, w Dolinie Białki. Drewniane schronisko słynie z atmosfery „z dawnych lat”. W latach międzywojennych za czasów gospodarzącej w nim rodziny Grabowskich była to główna baza taterników polskich wspinających się na Słowacji. Od jesieni 2008 r. gospodynią jest Anna Krupa z Chochołowa.

Schronisko turystyczne PTTK, wybudowane wg projektu Stanisława Karpiela, otwarte 14 września 1975 roku. Pierwotnie istniał projekt przetransportowania gotowej, złożonej bacówki helikopterem z Soblówki na halę; ostatecznie okazał się on niewykonalny z powodów technicznych. Położone jest na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego, na Hali Rycerzowej. Terytorialnie należy do gminy Ujsoły. W sierpniu 2009 Bacówka zajęła drugie miejsce w rankingu schronisk górskich, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej. Dwa lata później, w sierpniu 2011 zajęła miejsce siódme w II edycji rankingu. Schronisko dysponuje 33 miejscami noclegowymi.

Schronisko PTTK powstało w 1933 roku na wysokości 805 m n.p.m. w Górach Suchych w pobliżu Przełęczy Trzech Dolin. Budynek w okresie II wojny światowej, co ciekawe, trafił w ręce Hitlerjugend do organizacji szkoleń i obozów, a potem został przejęty przez Wehrmacht na siedzibę grupy obrony przeciwlotniczej. Znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Gór Wałbrzyskich. Oferuje 38 miejsc noclegowych oraz bufet. Niedaleko znajdują się wyciągi narciarskie, trasy biegowe oraz wypożyczalnia sprzętu. Można tutaj dotrzeć szlakami turystycznymi z Nowej Rudy, Głuszycy, Wałbrzycha i Mieroszowa.

Położone jest na północno – wschodnim zboczu Ptasiej Góry w Górach Bystrzyckich, skąd roztacza się piękna panorama na Duszniki – Zdrój. Powstało w XIX w., związane było z lecznictwem uzdrowiskowym. Po pożarze w 1959 r. schronisko odbudowano zachowując jego pierwotny kształt i służy turystom do dziś. Nazwa została nadana z powodu głowy muflona wiszącej w jadalni. Przy schronisku znajduje się węzeł szlaków turystycznych prowadzących do Polanicy – Zdroju, Karłowa i Przełęczy Spalonej.

Schronisko PTTK w miejscowości Pasterka, w Górach Stołowych, w województwie dolnośląskim. Schronisko położone jest na wysokości 700 m n.p.m., na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Schronisko usytuowane jest przy szlaku turystycznym łączącym Góry Stołowe po obu stronach granicy polsko–czeskiej. Przez Pasterkę przechodzą szlaki turystyczne do Kudowy-Zdroju (przez Błędne Skały) oraz do Karłowa. Spod schroniska rozpościera się panorama Szczelińca Wielkiego i Szczelińca Małego. Pasterka zajęła czwarte miejsce w II rankingu polskich schronisk górskich PTTK, ogłoszonym w sierpniu 2011 przez pismo N.p.m

Schronisko Pod Wysoką Połoniną to prywatne, rodzinne schronisko położone w Wetlinie w części Stare Sioło. Schronisko znajduje się u podnóża szczytu Smerek 1222 m n.p.m. (przedwojenna nazwa to Wysoka), na wysokości około 650 m n.p.m. Budowę schroniska rozpoczęto w 2010 roku, a pierwszych gości przyjęto już w roku 2012. Historia schroniska sięga jednak roku 1969, w którym to żona ówczesnego nadleśniczego lasów wetlińskich, a babcia właścicieli schroniska, zostaje gospodarzem Domu Wycieczkowego PTTK w Wetlinie. Po latach rodzinnej działalności turystycznej powstają kolejne dwa obiekty, a następnie także schronisko. Obiekt oferuje 30 miejsc noclegowych o standardzie turystycznym w wieloosobowych pokojach. Ponadto do dyspozycji turystów jest wypożyczalnia rowerów, pole namiotowe i boisko sportowe. W pobliżu schroniska znajduje się Bieszczadzki Park Narodowy z pasmem Połoniny Wetlińskiej i Caryńskiej, Małej i Wielkiej Rawki oraz pasma granicznego z Rabią Skałą.