OkolicznościoweStowarzyszenie Kolekcjonerów we Wrocławiu zarejestrowane zostało w kwietniu 1997 roku. Stowarzyszenie propaguje wszelkie formy kolekcjonowania różnych przedmiotów i walorów. Początkowo członkami stowarzyszenia byli wyłącznie fonoteliści czyli kolekcjonerzy kart telefonicznych jednak z czasem grono członków powiększyło się o kolekcjonerów znaków pocztowych, pocztówek, numizmatów, banknotów i biletów komunikacji miejskiej. Początek istnienia stowarzyszenia wiązał się głównie z fonotelistami bo właśnie ten rodzaj hobby był wówczas najpopularniejszy w Polsce. Stowarzyszenie posiadało wówczas 700 członków w wielu kołach terenowych. Wraz z zaprzestaniem emisji kart telefonicznych postanowiono rozszerzyć możliwości aktywnego działania dla innych gatunków zbieractwa. W ten właśnie sposób stowarzyszenie otwarło się na inne rodzaje kolekcjonerstwa łącząc pasjonatów i tworząc istotną kartę w historii polskiego ruchu kolekcjonerskiego. W roku 2018 przypada jubileuszowa XX Wrocławska Krajowa Wystawa Kolekcjonerska, z okazji której wydano prezentowany właśnie znaczek okolicznościowy.
Znaczek wydany z okazji przypadającej w tym roku 350. rocznicy przybycia Kamedułów na Wigry. To dokładnie wtedy w 1668 roku Kameduli przybyli do Wigier i założyli swoją siedzibę. Na samym początku pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. Niestety drewniane zabudowania w 1671 roku strawił ogromny pożar, w związku z czym w 1694 roku rozpoczęto budowę dużego zespołu klasztornego z cegły. W 1715 roku Kameduli założyli Suwałki. Oprócz tego zakładali też wsie, folwarki, budowali drogi, a także pomagali innym klasztorom oraz utrzymywali szkołę w Suwałkach. Mówi się, że to właśnie Kameduli ucywilizowali Suwalszczyznę, a wszystko to miało miejsce dokładnie 350 lat temu.
W 2017 roku po raz pierwszy Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego w Skarżysku-Kamiennej zorganizował pieszy maraton na dystansie 50 kilometrów. Maraton ten zakończył się sukcesem, w związku z czym impreza doczekała się kontynuacji także w roku bieżącym. Celem Maratonu Pieszego „Nad Kamienną” jest propagowanie sportowego trybu życia, aktywnego odpoczynku oraz umożliwienie uczestnikom z terenu całej Polski wykazania się wytrzymałością w marszu, umiejętnością sprawnej orientacji w terenie oraz poznania walorów i piękna ziemi świętokrzyskiej. Ponadto w tym roku maratonowi przyświecają dodatkowe cele, którymi są: uczczenie 100 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, uczczenie 65-lecia powstania Oddziału Miejskiego PTTK w Skarżysku-Kamiennej, a także 20-lecia Województwa Świętokrzyskiego i Powiatu Skarżyskiego.
Niełatwo żyło się Polakom zamieszkującym tereny obecnej gminy Kuślin podczas pruskiego zaboru. Polityka zniemczania prowadzona była przez zaborców w wielu obszarach życia, obejmując oświatę, kulturę, gospodarkę i życie codzienne. Polacy jednak nie poddawali się, stawiając zdecydowany opór przed zniemczeniem. Podstawową metodą walki o polskość było krzewienie znajomości dziejów ojczystych, rozwój świadomości narodowej oraz wychowywanie młodego pokolenia w duchu narodowym. Jednak kiedy 27 grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie, mieszkańcy gminy Kuślin czynnie zaangażowali się w walkę z zaborcą. W nowy rok- 1 stycznia 1919 roku powstańcy wyzwolili Kuślin, zajmując miejscowy urząd i zdobywając 25 karabinów. To ważne wydarzenie dziejach mieszkańców tego terenu, Urząd Gminy Kuślin postanowił uczcić znaczkiem okolicznościowym. Tym lepsza to okazja, że w ten sposób można przedstawić nowy herb gminy Kuślin. Symbolika projektu herbu gminy Kuślin odnosi do tradycji własnościowych tych terenów, czyli godła szlacheckiego Łodzia pierwotnych właścicieli i godła szlacheckiego Osoria rodziny Sczanieckich.
Znaczek Okolicznościowy wydany w ramach corocznych obchodów urodzin wieży widokowej na szczycie Wielkiej Sowy. To już szósta edycja okolicznościowego znaczka, który urodzinom wieży towarzyszy od 2013 roku. W roku bieżącym uroczystości świętowania 112 urodzin wieży, odbędą się 26 maja wieczorem (godz. 19:00), na polanie pod wieżą. W ramach atrakcji dla uczestników spotkania urodzinowego przewidziano ognisko z kiełbaskami i oczywiście znaczek okolicznościowy. Podobnie jak w latach ubiegłych nie zabraknie również śpiewu turystycznych piosenek i dobrej turystycznej atmosfery.
Decyzję o budowie ogrodu podjęto w marcu 2003 roku, a w listopadzie zatwierdzono stosowną uchwałę umożliwiającą rozpoczęcie pierwszych prac. Także w listopadzie posadowiono w tym miejscu pierwsze dwa głazy – upamiętniający lokację Komornik oraz głaz ku czci Powstańców Wielkopolskich. Pierwsze pamiątkowe drzewo – dąb upamiętniający XXV-lecie Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Komornickiej posadzony został w maju 2004 roku. Ogród Pamięci w Komornikach tworzą wspomniane wcześniej głazy, a także stele poświęcone Ofiarom Golgoty Wschodu oraz weteranom walk o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Znajdują się tu także pamiątkowe drzewa głównie dęby, ale również brzoza. Pośrodku ogrodu wznosi się pamiątkowy krzyż jubileuszowy upamiętniający ofiary Katynia oraz Powstania Styczniowego. Dopełnieniem całości jest tablica informacyjna zawierająca podstawowe dane z historii Komornik oraz Ogrodu Pamięci. Wszystko to, jak napisano na tablicy, wykonano, aby przekazać wiedzę o historii Komornik przyszłym pokoleniom.
OkolicznościoweKsiążę świdnicki Bolko II Mały z dynastii Piastów, urodzony pomiędzy 1309 a 1312 rokiem, był synem księcia świdnickiego Bernarda i Kunegundy, córki Władysława Łokietka. Ze względu na swój niski wzrost uzyskał przydomek Mały. Władzę w księstwie świdnickim objął w 1326 r., a po przyłączeniu w kolejnych latach księstwa jaworskiego - Sobótki, Kluczborka, Łużyc, Siewierza, stał się najpotężniejszym księciem śląskim. Nie uznawał zwierzchnictwa czeskiego i bronił niezależności księstwa wykorzystując znajomości i tworząc sojusze z władcami Polski, Węgier i cesarzem Ludwikiem Wittelsbachem. Zmarł 28 lipca 1368 r. i został pochowany w klasztorze w Krzeszowie. Księstwo świdnicko-jaworskie dostało się w ręce Agnieszki Habsburskiej i dopiero po jej śmierci zostało połączone z Koroną Czeską jako wiano bratanicy Bolka II, księżniczki Anny. Zamek książęcy istniał w Świdnicy najprawdopodobniej już w XIII wieku i był wzniesiony na najwyższym miejscu w mieście. Spłonął w 1313 r. podczas pożaru, który strawił całe miasto, ale został odbudowany przez księcia Bernarda i stał się jednym z elementów systemu obronnego miasta. Dwieście lat później zamek spłonął ponownie i raz jeszcze został odbudowany. W 1676 r. zamek przekazano zakonowi kapucynów, którzy po jego wyburzeniu wznieśli na tym miejscu budynek klasztorny i kościół. Od 1986 roku gospodarzem tych obiektów jest Zbór Zielonoświątkowy w Świdnicy, a najcenniejszym zabytkiem i jedynym śladem po dawnym zamku jest renesansowy portal z 1537 roku.
Znaczek okolicznościowy wydany z okazji upamiętnienia 110. rocznicy istnienia Muzeum Porcelany w Wałbrzychu. Bieżący rok jest dla wałbrzyskiego Muzeum Porcelany rokiem wyjątkowym, z racji jubileuszu 110-lecia powstania tej instytucji. W 1908 roku z inicjatywy Wałbrzyskiego Stowarzyszenia Miłośników Starożytności założono muzeum regionalne, które gromadziło pamiątki związane z historią miasta i regionu. W 1926 roku muzeum przeniosło się do reprezentacyjnego Pałacu Albertich, w którym ma swoją siedzibę do dziś.
Początki parafii i kościoła św. Jakuba w Brzesku nierozerwalnie są związanie z lokalizacją miasta i sięgają XIV w. Murowana świątynia w stylu gotyckim zaczęła powstawać w XVI w. Miasto wielokrotnie nawiedzały pożary, za każdym razem mieszkańcy odbudowywali miasto i kościół. Dzisiaj neogotycki kościół św. Jakuba jest po generalnej rewitalizacji przeprowadzonej w latach 2006 – 2010. W kościele św. Jakuba znajduje się neogotycki ołtarz z otaczaną czcią, wyrzeźbioną w drewnie figurą św. Jakuba, której wysokość wynosi 190 cm. Święty Jakub przedstawiony jest jako pielgrzym z muszlą na płaszczu z księgą Ewangelii trzymaną w prawej ręce i laską z tykwą trzymaną w lewej. Od 1921 roku w parafii znajdują się relikwie św. Jakuba. Przez Brzesko biegnie Droga św. Jakuba „Via Regia”, której początek jest we Lwowie a kończy się na granicy z Niemcami w Zgorzelcu. Od roku 2010 św. Jakuba Starszy Apostoł został ogłoszony decyzją Stolicy Apostolskiej - Patronem Miasta Brzeska. W parafii od 2016 roku istniej „Bractwo Jakubowe” którego celem jest opiekana Drogą Jakubową. Dnia 6 października 2018 r., Biskup Tarnowski Andrzej Jeż, kościół św. Jakuba w Brzesku podniósł do godności Sanktuarium Świętego Jakuba Apostoła przy Drodze „Via Regia” w Brzesku.
Publiczna Biblioteka Miejska w Bielsku Podlaskim została założona w roku 1928, dziesięć lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Organizatorką i długoletnią kierowniczką placówki była Raisa Miłkowska (Parfjanowicz). Biblioteka liczyła 5229 książek i była ważnym ośrodkiem kultury i oświaty oraz symbolem odrodzonego państwa, ponieważ zapewniała czytelnikom dostęp do polskich książek po wielu latach zaborów. W czasie II wojny światowej jej księgozbiór był wielokrotnie niszczony przez okupantów. Po wyzwoleniu, w roku 1944, została reaktywowana, a od 1975 roku nosi nazwę Miejska Biblioteka Publiczna w Bielsku Podlaskim. Obecnie biblioteka posiada księgozbiór liczący ponad 80 tys. woluminów, czytelnię czasopism, czytelnię internetową oraz multimedia. W ostatnich latach, głównie dzięki projektom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego biblioteka została zmodernizowana, wyremontowana i wyposażona w nowoczesny sprzęt. Jest otwarta na potrzeby osób niepełnosprawnych, seniorów i najmłodszych czytelników, oferując oprócz księgozbioru liczne i różnorodne imprezy kulturalno-oświatowe. Obecna MBP, jako sukcesorka Publicznej Biblioteki Miejskiej w Bielsku Podlaskim obchodzi w bieżącym (2018) roku jubileusz dziewięćdziesięciolecia istnienia.
Z okazji 180. rocznicy urodzin Adama Asnyka, oddając hołd kaliszaninowi - jednemu z największych poetów polskich, bojownikowi o suwerenny byt Rzeczypospolitej, działaczowi społecznemu oraz popularyzatorowi idei Niepodległościowych, Rada Miejska ustanowiła rok 2018 w Kaliszu Rokiem Adama Asnyka. Zaproszenie do współpracy w wykreowaniu godnego kalendarium wydarzeń okolicznościowych, entuzjastycznie przyjęły różnorodne środowiska w Kaliszu oraz osoby indywidualne, a obchody zintegrowały i pobudziły twórczo instytucje kultury, placówki oświatowe i akademickie, podmioty zajmujące się ochroną oraz popularyzacją dziedzictwa historyczno - kulturowego oraz stowarzyszenia. Całoroczny kalendarz, zawierający: wystawy, koncerty, spotkania, publikacje, akcje kulturalne dedykowane A. Asnykowi, jest zarówno świadectwem potrzeby wspólnego przeżywania istotnych dla mieszkańców wydarzeń, jak też wyrazem szacunku dla jednego z najwybitniejszych Synów tej Ziemi. Mijające miesiące, to czas kiedy Adam Asnyk był prawdziwie obecny w życiu społecznym i w kulturze. Wzmocnieniem tego wrażenia i próbą integracji lokalnej społeczności wokół osoby A. Asnyka był konkurs, w ramach którego wyłoniono logo Roku Adama Asnyka w Kaliszu. Sprawiający wrażenie uśmiechniętego - Asnyk „z emblematu” opracowanego przez Joannę Michalską, uczennicę Zespołu Szkół Techniczno – Elektronicznych w Kaliszu, ma z pewnością wiele radości z bogactwa - wielości i różnorodności projektów mu poświęconych.
Ogólnopolskie Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych to coroczna impreza skupiająca turystów i kolekcjonerów drewnianych krążków z całej Polski. To czas na wspólne zwiedzanie wybranego regionu, ale też chwila na wymianę turystycznych doświadczeń, zawarcie nowych, ciekawych znajomości i chwilę odpoczynku od codzienności. Od 2012 roku spotykamy się zawsze w październiku, za każdym razem w innym miejscu Polski. Nasze spotkania mają charakter imprezy turystycznej, w której piątek przeznaczony jest na zwiedzanie. Sobota to zawsze dzień głównych obrad, podczas których głos zabierają zaproszeni goście. Dzień ten kończy się wspolnym biesiadowaniem i rozmowami kolekcjonerów, które często kończą się w późnych godzinach nocnych. Każde spotkanie jest inne, każde skupia inną grupę kolekcjonerów, ale zawsze towarzyszą mu stałe elementy, a jednym z nich jest właśnie znaczek okolicznościowy wydany specjalnie na tę okazję.
W 2019 roku przypada 100. rocznica wybuchu I Powstania Śląskiego. Jest to rok szczególny jednak nie tylko dla województwa śląskiego. Sejm przyjął uchwałę w sprawie ustanowienia roku 2019 Rokiem Powstań Śląskich, zaś Sejmik Województwa Śląskiego ustanowił ten rok Rokiem Stulecia Wybuchu I Powstania Śląskiego. W ten sposób wyrażamy „wdzięczność za wkład pokoleń ludu śląskiego w walkę o niepodległość Rzeczypospolitej, a potem Jej odbudowę oraz za wywarcie istotnego wpływu na kształt granic odrodzonego i niepodległego państwa polskiego”. Obchody Roku Powstań Śląskich przybliżą społeczeństwu nie tylko naszego regionu, ale całej Polsce prawdę o dzielnym ludzie śląskim, który pomimo wielowiekowej niewoli i rozłąki z Polską nie uległ pruskiej germanizacji, ale zachował swoją wiarę, kulturę, tradycję i przywiązanie do polskości. I Powstanie Śląskie, historycznie było wprawdzie przegranym, jednak było też pierwszym zrywem rozpoczynającym drogę Śląska do odradzającego się państwa polskiego.
W roku 2019 przypada 120. rocznica urodzin jednego z najbardziej znanych artystów kaliskich, wybitnego grafika i rysownika, profesora Tadeusza Kulisiewicza. Oddając hołd temu kaliszaninowi Rada Miasta Kalisza ustanowiła rok 2019 w Kaliszu Rokiem Tadeusza Kulisiewicza. Tadeusz Kulisiewicz urodził się w Kaliszu 13 listopada 1899 roku. Pochodził z rzemieślniczej rodziny. Uczył się najpierw w szkole powszechnej, a następnie w Gimnazjum Państwowym. W latach 20. XX wieku uczęszczał do Państwowej Szkoły Sztuki Zdobniczej w Poznaniu, a następnie również do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie rozwijał swój talent pod okiem wybitnych pedagogów. Dalszą naukę przerwała trudna sytuacja materialna i stan zdrowia, a zdolności rysownicze Kulisiewicz rozwijał już indywidualnie. Po II wojnie światowej wiele podróżował, a swoje prace wystawiał w galeriach krajowych jak i zagranicznych. Wiele z jego prac wzbogaciło prywatne kolekcje sztuki na całym świecie. Za swoją twórczość otrzymał wiele prestiżowych międzynarodowych nagród. Po śmierci Kaliszowi zapisał wyposażenie warszawskiej pracowni wraz z unikatowym zbiorem rzeźb oraz oryginalnych rysunków i grafik, szkicowników, fotografii oraz korespondencji. Zbiory te prezentowane są obecnie w Centrum Rysunku i Grafiki im. Tadeusza Kulisiewicza w Kaliszu.
Łęknica to położone nad Nysą Łużycką miasto graniczące z niemieckim Bad Muskau. Powojennej Łęknicy dała początek łużycka osada na prawym brzegu Nysy Łużyckiej o nazwie Wendyjska Wieska. W swej historii Łęknica nazywana była Lubanicą, Łuknicą, Łęknice, by od 1956 roku nosić nazwę Łęknica. Od 1955 roku miejscowość funkcjonowała jako gromada, od 1956 roku jako osiedle, a od 1.01.1969 roku otrzymała prawa miejskie. Łęknica to dawny ośrodek przemysłowy z nieistniejącymi już zakładami przemysłowymi: Kopalnią Węgla Brunatnego – Szyb Babina, Hutą Szkła oraz Lubuskimi Zakładami Materiałów Ogniotrwałych. Dzisiaj Łęknica liczy 2600 mieszkańców i jest najmniejszą gminą miejską w woj. lubuskim. Miasto stawia na turystykę i usługi na bazie przygranicznego bazaru ”Manhattan”, Parku Mużakowskiego wpisanego na Listę UNESCO oraz Światowego Geoparku UNESCO Łuk Mużakowa. Herb Łęknicy, ustanowiony w 1990 roku, przedstawia w jednej połowie godło Polski, a w drugiej słup graniczny posadowiony na brązowym brzegu oraz błękitne wody Nysy Łużyckiej na zielonym tle. Symboliczne kolory nawiązują do: niebieski – Nysa Łużycka, brązowy – węgiel brunatny, zielony – Park Mużakowski. Świętowanie jubileuszu 50-lecia miasta Łęknica przewidziane jest w kilku terminach w ciągu roku 2019.
OkolicznościoweZnaczek okolicznościowy wydany przez Stowarzyszenie Kolekcjonerów we Wrocławiu, które organizuje XXI Wrocławską Krajową Wystawę Kolekcjonerską Wrocław 2019 „ Sztuka z muzyką w tle”. Jest to wystawa nie konkursowa, której celem jest promowanie ruchu kolekcjonerskiego oraz ukazanie dotychczasowego dorobku członków Stowarzyszenia Kolekcjonerów we Wrocławiu. Tegoroczna wystawa ma upamiętnić dwa wydarzenia; 125 rocznicę odsłonięcia obrazu Panoramy Racławickiej oraz dwusetną rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki. Wystawa odbędzie się w dniach od 16 maja do 18 maja 2019 roku we Wrocławskim Centrum Rozwoju Społecznego (sala 210), mieszczącym się we Wrocławiu przy pl. Dominikańskim 6. Wystawa tradycyjnie bierze udział we Wrocławskiej Nocy Muzeów.
Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce należy do jednych z najstarszych na polskiej kolei. Wyłonił się z pierwszego po odzyskaniu niepodległości Związku Zawodowego Kolejarzy Rzeczypospolitej Polskiej utworzonego w grudniu 1918 roku w Warszawie. 31.10.1919 r. decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych otrzymuje osobowość prawną, a od daty tej liczone jest powstanie ZZM. W okresie międzywojennym ZZM zorganizował 14 Walnych Zjazdów. 1.09.1939 r. działalność ZZM została zawieszona, a po zakończeniu wojny polski ruch związkowy został całkowicie zdominowany przez ideologię komunistyczną i stał się częścią systemu totalitarnego. Na mocy decyzji politycznych w 1947 r. Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce formalnie rozwiązano. Fala protestów robotniczych i strajków w sierpniu 1980 r., spowodowała, że zapaliła się iskierka nadziei na odrodzenie ZZM. Dopiero po zniesieniu stanu wojennego i obradach „Okrągłego Stołu” w kwietniu 1989 roku maszyniści postanawiają reaktywować przedwojenny Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce. Jego formalna rejestracja w sądzie nastąpiła 13.10.1989 roku. ZZM w czasie swojej działalności wielokrotnie podejmował działania w obronie miejsc pracy oraz praw pracowników, jak również w obronie całego PKP. Manifestacje, pikiety, protesty głodowe, strajki to tylko niektóre formy nacisku na pracodawcę czy rządzących. Działania te były nie tylko walką o miejsca pracy, świadczenia zdrowotne, zabezpieczenia społeczne, ale także obrona przed wyprzedażą majątku polskich kolei, a obecnie także zwiększenie bezpieczeństwa ruchu, powierzonego życia ludzkiego i mienia.
Po raz trzeci Oddział Miejski PTTK w Skarżysku-Kamiennej organizować będzie Maraton Pieszy „Nad Kamienną” na dystansie 50 kilometrów. Celem maratonu pieszego jest propagowanie sportowego trybu życia, aktywnego odpoczynku oraz umożliwienie uczestnikom z terenu całej Polski wykazania się wytrzymałością w marszu, umiejętnością sprawnej orientacji w terenie oraz poznania walorów i piękna ziemi świętokrzyskiej, a zwłaszcza powiatu skarżyskiego. Maraton to impreza dwudniowa. Pierwszy dzień przeznaczony jest na pokonanie dystansu 50 km i wieczorny odpoczynek przy ognisku wypełniony opowieściami z trasy, wspomnieniami z innych maratonów oraz śpiewami przy akompaniamencie gitary. Limit czasu na pokonanie dystansu wynosi 13 godzin. W drugim dniu po gorącym śniadaniu, następuje uroczyste wręczenie medali, dyplomów i upominków. Bazą naszego maratonu jest Ośrodek Wypoczynkowy w Rejowie. Tradycja organizowania marszów długodystansowych jest bardzo bogata w województwie świętokrzyskim i trwa już 30 lat. Maraton jako impreza cykliczna jest wpisany na listę długodystansowych imprez turystyczno – rekreacyjnych regionu świętokrzyskiego „Superpiechur Świętokrzyski”.
Bystrzyca Kłodzka to od 700 lat jeden z najpiękniejszych zakątków Ziemi Kłodzkiej. Obszar gminy rozciąga się między Górami Bystrzyckimi, a Masywem Śnieżnika, co czyni ją bardzo atrakcyjną turystycznie. Zróżnicowane ukształtowanie daje turystom wachlarz możliwości, od wytyczonych szlaków pieszych, rowerowych, nordic walking, biegowych i zjazdowych po wspinaczkę górską. Gmina obejmuje 38 miejscowości z czego dwie, Międzygórze i Długopole Zdrój, o znaczących walorach uzdrowiskowych. Znajdują się tu m.in. rezerwat Wodospadu Wilczki, Śnieżnicki Park Krajobrazowy, uzdrowisko i liczne źródła wód mineralnych oraz wiele innych osobliwości turystycznych i przyrodniczych. Sercem gminy jest Bystrzyca Kłodzka, Miasto Królewskie bogate w historię, kulturę i zabytki, do których prowadzi wytyczona Miejska Trasa Turystyczna. Tarasowa zabudowa miasta otoczona murami obronnymi, stanowi niepowtarzalną panoramę miasta, na długo zapadającą w pamięć turystów odwiedzających to niezwykle malownicze miejsce.
OkolicznościoweAnna świdnicka urodziła się w 1339 roku. Była jedynym dzieckiem Henryka świdnickiego oraz Katarzyny, a ponadto księżniczką świdnicką z dynastii Piastów, królową czeską, królową i cesarzową rzymską. Po śmierci ojca, Anna wychowywała się na dworze królewskim w Budzie. W myśl porozumienia zawartego między Bolkiem II świdnickim, stryjem i opiekunem Anny, i królem czeskim Karolem, Anna miała zostać żoną niespełna rocznego wówczas Wacława, pierworodnego syna Karola z jego drugiego małżeństwa. Niestety w ciągu dwóch lat zmarł zarówno następca tronu, jak i jego matka, i plany króla pokrzyżowały się. Chcąc wejść w posiadanie księstwa świdnicko-jaworskiego, Karol sam postanowił ożenić się z Anną. Ślub 14-letniej Anny ze starszym o 23 lata Karolem odbył się 27 maja 1353 roku w Budzie. 28 lipca 1353 roku w katedrze św. Wita w Pradze Anna została koronowana na królową czeską, a 9 lutego 1354 roku w Akwizgranie miała miejsce jej koronacja na królową rzymską. W niedzielę wielkanocną, 5 kwietnia 1355 roku w bazylice św. Piotra w Rzymie, szesnastoletnia Anna świdnicka przybrała tytuł cesarzowej rzymskiej. W 1358 roku w Pradze przyszło na świat pierwsze dziecko Karola i Anny, córka Elżbieta, która żyła 16 lat. 26 lutego 1361 roku w Norymberdze urodził się długo wyczekiwany następca tronu Wacław, późniejszy król Czech. Anna zmarła półtora roku później, 11 lipca 1362 roku, podczas narodzin drugiego syna. Miała wówczas 23 lata. Pochowana została w podziemiach praskiej katedry św. Wita.
W tym roku 113. urodziny wieży widokowej na szczycie Wielkiej Sowy odbędą się 25 maja. Tego też dnia od godziny 19:00 na polanie pod wieżą zapłonie ognisko, przy którym każdy turysta będzie mógł upiec kiełbaskę, posiedzieć w gronie turystów, a także w blasku gwiazd rozkoszować się widokiem wieży nocną porą. Za drobną opłatą każdy będzie miał niepowtarzalną okazję doświadczyć nocnego wejścia na szczyt wieży, z której o tej porze rozciągają się niedostępne zwykle widoki miejscowości położonych wokół Gór Sowich. Na pierwszych zdobywców wieży organizatorzy przewidzieli pamiątkowy znaczek turystyczny ufundowany przez CKiT w Walimiu. Na uczestników urodzin czekać też będzie kiełbaska na ognisko, którą tradycyjnie funduje Ośrodek Wypoczynkowy "Rzeczka" oraz Schronisko Górskie "Orzeł".
Niniejszy znaczek okolicznościowy został wydany w ramach XI edycji Rajdu Rowerowego "Tour de Calisia" - Setka Cyklisty” jako pamiątka dla uczestników imprezy. XI Setka Cyklisty odbędzie się 3 sierpnia 2019 roku. Organizatorem rajdu jest Klub Turystyki Rowerowej „ Cyklista” w Kaliszu, Urząd Miejski oraz Ośrodek Sportu i Rekreacji w Kaliszu, a także Kaliski Oddział PTTK im. Stanisława Graevego. Cykliści na 100. kilometrową trasę wyruszą z samego rana z Głównego Rynku w Kaliszu, by poprzez Godziesze, Iwanowice, Błaszki, Tubądzin i Staw po kilku godzinach rekreacyjnej jazdy dotrzeć z powrotem do Kalisza, gdzie przewidziano zakończenie rajdu. Rajd "Tour de Calisia" organizowany jest od 2008 roku. Początkowo brało w nim udział kilkunastu lokalnych rowerzystów, ale po kilku latach liczba uczestników przekroczyła 350 osób. Rajd jest okazją do spotkania się i integracji cyklistów z całego kraju, ale też ma na celu popularyzację i rozwój turystyki rowerowej oraz prezentację i promocję walorów krajoznawczych regionu ziemi kaliskiej.
Św. Gerard Majella, włoski redemptorysta (1726-1755) to charyzmatyczny brat zakonny. Jego pełne wiary życie obfitowało w wiele cudów i nadzwyczajnych wydarzeń. Matki, zwłaszcza w stanie błogosławionym, doświadczają mocy św. Gerarda. Dlatego też, włoskie matki podjęły starania, by ogłosić go ich patronem. Nazywany jest też „świętym od szczęśliwych porodów”. Wiele szpitali włoskich swoje oddziały porodowe poświęca św. Gerardowi. Św. Gerard jest też patronem dobrej spowiedzi. Jako brat zakonny nie mógł spowiadać, lecz potrafił jak nikt inny przygotowywać do godnego i owocnego przeżycia spowiedzi. Wspaniale potrafił dodać odwagi do przezwyciężenia wstydu i lęku przed spowiednikiem. Miejscem kultu św. Gerda jest Materdomini na południu Włoch, natomiast w Polsce w kościołach redemptorystów: w Krakowie, Lubaszowej, Tuchowie, Szczecinie, Szczecinku, Toruniu, Skarżysku-Kamiennej, Zamościu i Bardzie, a poza kościołami redemptorystów w Gliwicach i Rzeszowie. Aby jeszcze bardziej przybliżyć postać tego świętego i jednocześnie uczcić jego życie i działalność, w Warszawskiej Prowincji Redemptorystów od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 roku we wszystkich kościołach, wspólnotach i instytucjach redemptorystów przeżywany jest Rok św. Gerarda Majelli.
W 2019 roku Zamek Królewski w Piotrkowie Trybunalskim obchodzi 500-lecie oddania go do użytku. Rezydencja królewska Zygmunta Starego wzniesiona została przez architekta Benedykta – autora prac kamieniarskich na Wawelu oraz w Sandomierzu. Piotrkowską wieżę zbudowano na sztucznym nasypie, otoczonym fosą, do którego wchodziło się przez mostek wiodący do głównych drzwi. Trzykondygnacyjną bryłę budynku zbudowano na planie zbliżonym do kwadratu. Parter budynku był przeznaczony dla dworzan, na pierwszym piętrze znajdowały się zaś prywatne komnaty królewskie. Drugie piętro pełniło funkcję komnat reprezentacyjnych – odbywały się tu spotkania z senatorami oraz innymi dostojnikami. Dach budynku pierwotnie był dwuspadowy, a jego obecny kształt jest wynikiem późniejszych zmian. Piotrkowski zamek był oficjalną rezydencją monarszą do końca panowania Zygmunta Augusta. 500-letni zabytek był świadkiem wielu znaczących wydarzeń w historii Polski: w nim odbywały się obrady izby senackiej za czasów ostatnich Jagiellonów oraz posiedzenia Trybunału Koronnego w końcu XVI wieku. W sierpniu 1918 roku budynek przekazano Polskiemu Towarzystwu Krajoznawczemu, a cztery lata później otwarto w nim Muzeum Krajoznawcze Ziemi Piotrkowskiej. Główne obchody 500-lecia ukończenia prac budowlanych na Zamku Królewskim Zygmunta I Starego w Piotrkowie Trybunalskim zaplanowano na 21 września 2019 roku.
Znaczek wydany z okazji ósmego Ogólnopolskiego Spotkania Kolekcjonerów Znaczków Turystycznych, które jest dorocznym świętem tzw. znaczkomaniaków. W roku 2019 spotkanie odbywa się na obszarze Mierzei Wiślanej w miejscowości Stegna, w Ośrodku Kolonijno - Wypoczynkowym "Syrenka". Jak co roku w trakcie spotkania przewidziano wiele turystycznych atrakcji, ale udział w imprezie to dla wielu turystów przede wszystkim możliwość do spotkania starych znajomych, zawarcia nowych znajomości i wymiany turystycznych doświadczeń. To również okazja do spędzenia czasu w miłej, rodzinnej atmosferze oraz do kolekcjonerskich rozmów do późnych godzin nocnych. Jako, że jest to pierwsze nadmorskie spotkanie w historii, nie mogło zabraknąć morza i tutejszych symboli na znaczku okolicznościowym. Jest więc morze, plaża, zarys wydmy i charakterystyczny kuter rybacki, który być może uda się odnaleźć na plaży, by wykonać z nim pamiątkową fotografię.
