Listy i doświadczenia kolekcjonerów

Co do zbierania znaczków to mam w domu niestety tylko jeden, gdyż nic o nich nie wiedziałam. Tydzień temu, będąc na Hali Łabowskiej kupiłam jeden gdyż nie było magnesów, które do tej pory zbierałam z moich wyjazdów. Znaczek bardzo mi się spodobał, znalazłam w internecie Państwa stronę, trochę poczytałam i bardzo spodobała mi się akcja ich kolekcjonowania. Tym bardziej, że istnieje możliwość kupić te z miejsc, w których się już było. Mam nadzieję, że będę mogła powiększyć moją kolekcję.

Moja przygoda ze znaczkiem zaczęła się nie tak dawno, jak tylko mogę to lubię chodzić po różnych górkach i kiedyś na początku roku, chyba w lutym, poszukiwałem informacji na temat jakiegoś miejsca i w czyjejś relacji było coś o znaczku. Trochę mnie to zainteresowało, znalazłem stronkę ZT poczytałem, sprawdziłem mapkę i okazało się, że kilkadziesiąt miejsc już odwiedziliśmy, a następnego dnia żeby zobaczyć jak na żywo wygląda poszliśmy na Babią i oczywiście do schroniska po znaczek.

W ostatnią sobote syn był z mężem na szkolnym rajdzie górskim. Szli do Chaty Grabowej no i stamtąd przywieźli oba znaczki. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że taki znaczek jest lepszą pamiątką niż jakaś tam zabawka, więc z ciekawości sprawdziłam gdzie jeszcze takie znaczki można zdobyć. No i okazało się, że w kilku miejscach, które już odwiedziliśmy są, a o tym nie wiedzieliśmy, więc zamówiłam ze stronki. W najbliższym czasie chcemy pojechać do Pszczyny, tam są dwa do zdobycia i do Cieszyna po kolejne trzy. Lubimy pokazywać dzieciom różne miejsca i na dodatek powiększać kolekcję.

Moja przygoda ze Znaczkami rozpoczęła się w tym roku w zasadzie przez przypadek. Na jakimś forum ktoś napisał, że zbiera, to mnie zaciekawiło i tez postanowiłam jeden kupić tak na próbę. Moim pierwszym znaczkiem był ten z Wodospadem Kamieńczyka. Na tym jednym się oczywiście nie skończyło i kolejne moje tegoroczne wyjazdy planowałam w rejony "znaczkowe". Dzięki temu odwiedziłam miejsca, o których wcześniej nie miałam pojęcia i do których na pewno nie trafiłabym gdyby nie Znaczki.W swoją nową pasję wciągnęłam tez mamę i męża. Mam nadzieję, że znaczkowych miejsc będzie stale przybywać, żeby za szybko wszystkich nie uzbierać.

Co do zainteresowania znaczkiem, to zaczęło się od tegorocznych wakacji, kiedy zwiedzając latarnię w Świnoujściu kupiłem pierwszy znaczek. Trochę poczytałem o tym w internecie i zacząłem odwiedzać znaczkowe miejsca na Pomorzu, a po powrocie w okolicach Łodzi. Czekam na więcej znaczków w woj. łódzkim oraz nad morzem, które często odwiedzam.

Przygoda ze znaczkami zaczęła się niedawno, kiedy wraz z przyjacielem podrożując trafiliśmy w jakimś miejscu turystycznym na ulotką znaczkową. Sprawdziliśmy info w necie i tak się wciągneliśmy, podrożując zawsze sprawdzamy, gdzie są znaczki. Zawsze oznaczamy w necie ich dostępność.

Pierwszy znaczek kupiłam na Turbaczu i stąd się dowiedziałam o kolekcji. Dużo podróżujemy po Polsce, a nasza 6 letnia córka już od dwóch lat zdobywa szczyty górskie. Medale są zawsze nagrodą dla niej za wejście na górę! Spodobała mi się Państwa mapa miejsc w Polsce, bo dzięki temu można się dowiedzieć o fajnych miejscach w kraju!

Znaczkami zainteresował nas mój kolega Krzysztof. To on pokazał mi te znaczki i powiedział o nich. Kiedyś dawno temu zbierałem proporczyki z miast w których byłem, ale miały one różne kształty i wielkości oraz były "chaotycznie dostępne". W znaczkach turystycznych podoba mi się mianowicie to, że są jednakowej wielkości, że są określone miejsca ich dostępności, oraz że w przypadku ich niedostępności można je domówić dokumentując pobyt w danym miejscu. Pierwszy znaczek był zaledwie tydzień temu no.558 Grupa Warowna Cegielnia w Wałczu i od razu tego samego dnia No.557 Muzeum Ziemi Wałeckiej w Wałczu.

Znaczki zobaczyliśmy już dość dawno temu w Czechach, ale wtedy bywaliśmy tam jeszcze rzadko. Natomiast odkąd jesteśmy tam coraz częściej, zaczęliśmy żałować, że nie zbieraliśmy od początku, tym bardziej, że zobaczyliśmy niedawno, że są w Polsce. Od dawna zbieramy pieczątki, a zależałoby nam na czymś bardziej materialnym, do powieszenia na ścianie itp., więc od niedawna zdecydowaliśmy się na znaczki.

Pierwszy raz spotkałem się z nimi w tym roku będąc na urlopie w Beskidzie Żywieckim. Pierwszym znaczkiem był No.56 Schronisko na Hali Rysiance, a o samych ZT dowiedziałem się z „reklamówki” w schronisku Wielka Racza. Myślę, że ZT to dobry sposób na pokazanie takim leniom jak ja, gdzie mogą sobie pojechać i zwiedzić interesujące miejsce itp.

Razem z mężem zwiedziliśmy wiele miejsc w Czechach, Polsce i Niemczech, ale nie interesowaliśmy się żadnymi "odznakami" czy "znaczkami turystycznymi", bo nie wiedzieliśmy że istnieją.

Razem z żoną jestesmy kolekcjonerami różnych rzeczy związanych z naszymi podróżami (magnesy, pocztówki, pieczątki itp.) Podczas naszych wakacji w lipcu 2015 roku w Świnoujsciu, będąc na latarni morskiej zauważylismy Wasz program o Znaczkach turystycznych. Bardzo nam się spodobał i zaczeliśmy je zbierać.

Co do przygody ze znaczkami... mamy rodzinę na śląsku, której pasją jest wspinaczka górska. Oni zwiedzają polskie i nie tylko polskie góry. Pokazali mojemu 7 letniemu synowi drewniane kółeczka, opowiedzieli że można je zdobyć jak się wejdzie na jakąś górę, odwiedzi schroniska... Pomyśleliśmy, że to nie dla nas, bo za często nie bywamy w górach a ostatnio wakacje spędzamy nad morzem! Jednak gdy nas w te wakacje odwiedzili, poprosili byśmy zaprowadzili ich do Muzeum Archeologicznego w Łodzi. Okazało się, że to jedyne w mieście miejsce posiadające swój znaczek turystyczny!

Znaczkami syna zainteresował mój kolega z pracy. Pierwszy znaczek zakupiliśmy na Przełęczy Okraj. Mój syn lubi chodzić po górach, zwiedzać różne zamki, kopalnie, sztolnie i muzea wojskowe. Pomyśleliśmy sobie, że dzięki tym znaczkom będzie wiedział, co już zwiedził. Postanowił, że na ścianie zawiesi sobie tablice korkową i na niej będzie zawieszał znaczki.

Informację o idei znaczka znalazłem chodząc po internecie, zaciekawiło mnie to. Mając rodzinę na Podlasiu sprawdziłem, które miejsca warte są odwiedzenia. Niestety w żadnym z tych miejsc nie znalazłem znaczka (Drohiczyn, Białowieża, Ciechanowiec). Kolejnym etapem był urlop nad morzem. Tutaj też były problemy, gdyż w skansenie w Swałowie również go nie było.

Mój pierwszy znaczek turystyczny zakupiłam w schronisku na Błatniej. Było to na wycieczce szkolnej w czerwcu. Jest to fajna pamiątka z miejsc, które odwiedziłam. Mapa tych znaczków pomaga planować mi i moim rodzicom różne wycieczki, które są dla mnie motywacja do wyjazdów. Jak na razie mam ich siedem, ale jeśli odwiedzę jakieś miejsce, w którym on będzie to na pewno go zakupię.

Co do zainteresowania znaczkami turystycznymi, to taka dodatkowa motywacja dla naszych dzieci do chodzenia po górach. Zaczęliśmy w zeszłym roku od znaczka nr 028 z Magurki Wilkowickiej. W tym roku nabyliśmy znaczek nr 050 ze schroniska na Klimczoku, a także znaczek nr 314 z Twierdzy Kłodzko. A ponieważ dzieci bardzo dzielnie chodzą z nami po szlakach turystycznych, to postanowiliśmy każdy zdobyty przez nich szczyt nagradzać takim pamiątkowym znaczkiem.

Zainteresowanie Znaczkami ogarnęło mnie znienacka:) W pracy dowiedziałam się, że w moim mieście jest atrakcja, która ma swoje odzwierciedlenie właśnie na Znaczku Turystycznym. Z ciekawości poczytałam trochę w internecie, a że od dziecka "ciągnie" mnie do zwiedzania to pomyślałam, że to fajna sprawa. Tak właśnie narodził się sam pomysł zbierania znaczków, a to było kilka miesięcy temu.

Moja pasja ze ZT, zaczęła się trzy lata temu bardzo dużo podróżuje po Polsce po pewnej rozmowie z Adamem z Tczewa mogę tak stwierdzić, że zaraził mnie zbieraniem ZT. Do tej pory dokumentowałem moje pobyty w miejscach turystycznych pieczątkami,fotografiami, opisami itp. W roku 2014 postanowiłem przejść pieszo całe wybrzeże bałtyckie od Świnoujścia do Gdyni i począwszy od latarni morskiej w Świnoujściu zapoczątkowałem zbieranie.

Pierwszy znaczek był ze schroniska pod Biskupią Kopą (No. 155), na którą wchodziłam z synem 5 razy w ciągu miesiąca, robiąc mu trening przed Karkonoszami. Z mężem uwielbiamy chodzić po górach i chcemy zarazić tym dzieci. Na razie mniejsza córka ma roczek i chodzi tylko w plecaku turystycznym. Ale za to starszy mając motywację w postaci zbierania znaczków, naprawdę z ogromnym zapałem oraz chęcią zdobywania i podziwiania kolejnych odznaczonych punktów, pokonywał 15 km po górach dziennie.

Od lat z mężem i 7-letnią córką podróżujemy po różnych zakątkach Polski, ale dopiero w czerwcu w schronisku "Szwajcarka" kiedy kupowaliśmy pamiątkę z tego miejsca, miły starszy Pan opowiedział nam o znaczkach i idei tej zabawy i tak zaczęła się nasza przygoda, dzięki której miło spędzamy czas. Na dzień dzisiejszy mamy już w domu 17 znaczków i z każdym dniem kolekcja się powiększa :)

Ideą Znaczków Turystycznych zaraziłem się przypadkowo. Wybraliśmy się rodzinnie pewnej wiosennej niedzieli na wycieczkę w okolice Dziewiczej Góry (ZT 360) pod Poznaniem i tam, wchodząc na wieżę widokową zapragnąłem kupić dla córki jakąś pamiątkę z wycieczki. W kasie jedyną pamiątką był właśnie Znaczek Turystyczny. Kupiłem go, dostałem ulotkę informacyjną. W domu odwiedziłem Waszą stronę internetową i tak się zaczęło.

Kilka tygodni temu byłem (jak się później okazało) w piewszym miejscu gdzie znaczek się pojawiał kilkanaście lat temu – na górze Pradziad. Zobaczyłem znaczki i reklamę strony internetowej czeskiej firmy (Turistickie znamky). Niestety nie kupiłem tam mojego pierwszego znaczka, gdyż byłem tam o 5 ranoJ. Dziwna Historia – pierwszy znaczek zakupiłem tydzień później na Małej Fatrze wychodząc na Wielki Rozsutec (No. 226 Veľký Rozsutec). Teraz mam już ich ok. 20, podoba mi się inicjatywa i chcę tą rozwijać, propagować wśród znajomych.

Chyba moim pierwszym znaczkiem była Samotnia oraz Strzecha Akademicka , uwielbiam góry, szczególnie Karkonosze, zbieram tez przypinki ze Schronisk, które dekorują mój plecak. Zbieram także pieczątki oraz odznaki GOT. W tym roku rozpoczęłam także zbieranie pieczątek na odznakę BLIZA, mam już trzy pieczątki.

Jeżeli chodzi o samo zainteresowanie znaczkami, to pierwszy kupiliśmy w Ziębicach w Muzeum Gospodarstwa Domowego. Zrobiliśmy to z czystej ciekawości, żeby zobaczyć co to takiego jest, bo i sam wygląd i wykonanie znaczka było bardzo atrakcyjne. Na dołączonej karteczce był podany adres strony na której znaleźliśmy więcej informacji o całym projekcie.

Chcieliśmy z żoną pokazać naszym córkom (5 i 8 lat) zalety aktywnego wypoczynku, w trakcie którego mogą wiele zobaczyć i "zdobyć", że czas wakacji nie musi być spędzony na plaży w kurorcie czy też przed komputerem. Znaczki stały się dla dzieci pewnym "impulem" do spędzania takiej formy wypoczynku - żeby go otrzymać muszą być na miejscu. Spodobała im się (i przyznać się muszę, że nie tylko im) możliwość zbierania unikatowych pamiątek z miejsc, które odwiedziły (nie wystarczy "pójść" do kiosku i kupić naklejki, karty z kolejnej kolekcji). Pierwszy znaczek - Szlak Ginących Zawodów w Kudowie Zdrój.

Zainteresowanie wzięło się całkiem przypadkiem. Pierwszy znaczek córka przywiozła ze schroniska na Maciejowej. Miała 4 latka, a znaczek był pamiątką ze zdobycia szczytu - sama wybrała jaki rodzaj odznaki chce dostać i wybrała akurat ZT. Od tamtej pory (dopiero trzeci rok) z każdego schroniska, szczytu chce dostać znaczek i smutek ją dopada jak znaczki są nieobecne.

Pierwszy znaczek kupiłam w Karpaczu w kościele Wang jako pamiątkę. Wtedy zorientowałam się, że można zbierać takie znaczki w wielu miejscach i że przegapiłam z wcześniejszych wędrówek. Jest to fajna pamiątka i mam nadzieję, że uda mi się więcej zebrać takich znaczków.

Jeśli zaś chodzi o moje zainteresowanie znaczkiem turystycznym, to muszę się przyznać, że nie trwa ono zbyt długo. Mój pierwszy znaczek do kolekcji zdobyłem rok temu w marcu w Beskidzie Śląskim - No.48 Schronisko PTTK na Błatniej. Jak dotychczas znaczki, które znalazły się w mojej kolekcji dotyczą wyłącznie tematyki górskiej. Przy zdobywaniu kolejnych szczytów, nabywam w miarę możliwości kolejne znaczki.

Pierwszy znaczek zobaczyłem w pewnym górskim schronisku w Karkonoszach, chyba na Stogu Izerskim. Nie widziałem nigdy takich znaczków,a lubię zbierać pamiątki z różnych miejsc (magnesy na lodówkę,monety pamiątkowe). I tak się zaczęło,odwiedziłem waszą stronę internetową, zobaczyłem ile jest miejsc i postanowiłem powoli powiększać kolekcje znaczków.

Ogólnie lubię turystykę, szczególnie nowoczesne formy, nawet skończyłem studia z turystyką związane, ale jednak teoria od praktyki się różni i teraz po skończeniu studiów więcej mam czasu na zwiedzanie i oglądanie atrakcji turystycznych ciekawych z różnych względów. Zbieranie ZT zaczęło się przypadkiem.

Na początku lipca byłem z synem w Parku Śląskim w Chorzowie i pani w kasie ZOO zaproponowała nam znaczek. Nabyliśmy go, a po przyjrzeniu się tematowi stwierdziłem, że jest to ciekawa i praktyczna alternatywa dla wszelkiego rodzaju breloczków i magnesów, których przez kilka lat się trochę zgromadziło. Tak to wygląda w sporym skrócie.

Pierwszy znaczek zakupiłem w Poznaniu w Muzeum Etnograficznym. Wtedy pierwszy raz spotkałem się z ideą znaczka turystycznego. W wolnych chwilach odwiedzam ciekawe miejsca i jeśli jest taka możliwość to nabywam znaczek. Nie jest jednak to zbieranie za wszelką cenę, wybieram miejsce, które mnie interesuje - zwiedzam je, a jeśli jest taka możliwość to zakupuję znaczek turystyczny.

Co do zainteresowania się zbieraniem ZT, to wygląda to tak, że pod koniec maja brałem wraz z uczniami udział w turnieju latawców zorganizowanym w Zatoniu. Tam p. Piotr opowiedział mi o idei znaczka, dał ulotkę do poczytania.

Z tego co pamiętam to moim pierwszym był czeski znaczek z jaskini Bozkovskiej No. 135, a było to jakoś w 2009 roku. Jako osoba aktywna bardzo często jeżdżę do różnych ciekawych miejsc, a z racji tego że mieszkam na styku trzech granic, mam możliwość zbierania znaczków z Czech oraz Niemiec. Znaczek od razu wpadł mi w oko gdy go pierwszy raz zobaczyłem w sklepie z pamiątkami… ciekawy kształt, pomysł wykonania z drewna.

Mieszkamy w Jedlinie-Zdroju, wokoło jest tyle ciekawych miejsc do zobaczenia w formie jednodniowych, najczęściej weekendowych wypadów i każdą z tych wypraw należało upamiętnić :)  Mamy setki zdjęć, małych pierdółek w różnych formach, odznak, monet itp. 25 kwietnia 2015 roku wzięliśmy udział w rajdzie „I Uzdrowiskowe Wędrówki” i każdy z nas otrzymał na starcie znaczek - Pani wydająca pakiety startowe podpowiedziała, że w Pałacu w Jedlince też są znaczki, więc rajd kończyliśmy z dwoma :)

Pierwszy znaczek zauważyliśmy podczas rodzinnego wypadu na zamek Grodziec luty 2015, ale dopiero podczas kolejnej wyprawy w Sudety w schronisku "Szwajcarka" zakupiliśmy pierwszy znaczek turystyczny, jako pamiątka z naszych wspólnych wypraw w góry. Od tego momentu z każdej wyprawy staramy się przywieźć znaczek ku uciesze dzieci. Ps. znaczki mają swoje honorowe miejsce na ścianie w pokoju syna. Będziemy nadal doposażać naszą kolekcję.

Mój pierwszy znaczek to był znaczek z zamku w Pszczynie, wtedy jeszcze nie wiedziałem że można je zbierać i dowiedziałem się dopiero, gdy pan Henryk Dominiak zapytał się czy chce kupić od niego znaczek. Wtedy wyjaśnił mi wszystko o co chodzi z tymi znaczkami.

U nas zainteresowanie znaczkiem wynikło od naszego 4 letniego synka. Dość często choruje i zawsze zbiera medale dzielnego pacjenta, z których bardzo się cieszy. W tym roku pojechaliśmy do Szczyrku i po trudach jakie włożył w wejście, przy obiedzie w schronisku zauważył znaczek i oznajmił, że chce medal za wejście. Oczywiście kupiliśmy.

Do tej pory w naszej kolekcji znajdują się 4 znaczki, a pierwszy z nich nabyliśmy w ubiegłym tygodniu w Stacji Turystycznej "Słowianka" w Żabnicy. Zaprezentowane były w widocznym miejscu od razu przyciągnęły uwagę mojego syna. Przy zakupie znaczka otrzymaliśmy informacyjną ulotkę przypominająca zakładkę do książki z adresem strony internetowej - po odwiedzeniu strony z mapą znaczków Janek zapragnął zebrać całą kolekcję:)

Wszystko zaczęło się od mojego brata. Będąc raz u niego pokazał mi stronę internetową znaczków turystycznych. Przeglądając mapę ze znaczkami zaczęła się dyskusja, skąd można szybko i bez problemu znaczki załatwić, kupić. Jestem studentem geografii i często zdarza mi się być na jakimś wyjeździe, więc pomyślałem, że nie będzie większego problemu podjechać tu, tam, by zakupić znaczek i przy okazji coś zobaczyć.

Jest to początek mojej przygody ze znaczkami, ponieważ wcześniej nie słyszałem o czymś takim jak ZT. Ostatnio właśnie mówili o tym w Teleekspresie, potem znalazłem stronę internetową i stwierdziłem, że to jest to. Szkoda mi tylko trochę, że tak późno bo ze względu na charakter wykonywanej pracy dużo podróżuję.

Przypadkowo natrafiłem na znaczki, po zejściu z baszty w Czchowie z moją 20 miesięczna córką, chciałem jej kupić taki dyplomik zdobywcy i w oczy rzucił mi się fajny, drewniany medalion, więc go kupiłem. Dopiero po zakupie osoba sprzedająca poinformowała mnie czym jest ten "medalion" itd.

Serdecznie witam wspaniałych kolekcjonerów i ludzi z pasją. Moja pasja zbieractwa zaczęła się pół wieku temu, a kolekcję otworzył brelok od mamy „Znak Zorro” oraz medale zdobyte przez ojca podczas służby wojskowej. W tym też okresie będąc w szkole podstawowej zetknąłem się z turystyką, miałem okazję uczestniczyć w pieszym rajdzie im. Marii Dąbrowskiej. Od tej pory zacząłem zbierać odznaki rajdowe.

Zainteresowanie znaczkami całkowicie przypadkowe - kupiłem ZT nr 60 jako pamiątkę pobytu i już w domu znalazłem w internecie opis Znaczków Turystycznych. Mam nadzieję iż "zbieranie ZT" - nie będzie tylko "słomianym zapałem" i za jakiś czas będę miał kolekcją taką jak na przykładowych zdjęciach (sposobów przechowywania) na Państwa stronie.

Od kilku lat jesteśmy "niedzielnymi" turystami (praca i szkoła trochę trzymają ). Przy odpowiedniej pogodzie lubimy wyjechać gdzieś w ciekawe miejsce dla nas jak i dla dzieci, aby nie spędzać czasu przed TV.

Z ideą znaczka turystycznego - w wydaniu czeskim - zetknąłem się już ładnych parę (naście) lat temu, kiedy to po otwarciu granic można było, nareszcie bez wielkich kłopotów, przekraczać granice, co w moim przypadku oznaczało możliwość wędrówki po czeskiej stronie Karkonoszy, gdzie jest bardzo dużo miejsc posiadających swój znaczek. Ale jak to w czasach studenckich bywa - każdy grosz się liczy więc znaczków nie kolekcjonowałem...

W trakcie wędrówek w niektórych schroniskach górskich proponowano mi zakup takiego znaczka, ale nie byłem zainteresowany, ponieważ nie miałem pojęcia co to jest Znaczek Turystyczny w tej formie. Interesowały mnie znaczki tradycyjne metalowe. 8 lutego br. Marek Wojciechowski zamieścił na FB Grypa Lubię Frombork artykuł dot. Znaczka Turystycznego. Po zapoznaniu się z informacjami zawartymi na stronie internetowej znaczki-turystyczne, stwierdziłem że jest to ciekawa forma potwierdzenia pobytu w danym miejscu oraz ciekawą pamiątką. Postanowiłem na podstawie posiadanych potwierdzeń z wędrówek zamówić znaczki, które zapoczątkowały moją kolekcję.

O znaczkach turystycznych dowiedziałam się przypadkiem. Wszystko zaczęło się oczywiście w górach. Zawsze chciałam mieć kolekcję pamiątek ze schronisk górskich, do których udało mi się dotrzeć. Podczas małego odpoczynku w Strzesze Akademickiej zauważyłam coś co nadawałoby się do tego idealnie.

Przygoda ze znaczkami zaczęła się przez przypadek i całkiem niedawno, bo w minioną sobotę. Ja i Tomasz jesteśmy parą, którą połączyła pasja podróży i odkrywania nowych, niezwykłych zakątków świata. Lista miejsc, które chcemy wspólnie odwiedzić, nie ma końca. W ubiegłym tygodniu odwiedziliśmy Skansen miniatur w Pobiedziskach, a potem wybraliśmy się do Muzeum Narodowego w Poznaniu.