No. 50092 Kolekcjonera No.92 Poczet królów i książąt polskich – Jan Olbracht

Jan Olbracht urodził się 27 grudnia 1459 roku w Krakowie. Był trzecim synem Kazimierza Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Rakuszanki. Jako dziecko otrzymał staranne wykształcenie, a jego nauczycielami był m.in. Jan Długosz. Jan Olbracht władał trzema językami: łaciną, niemieckim i włoskim. Edukację zakończył  około 1474 roku. Wraz z ojcem uczestniczył w sejmach i objazdach kraju co dało mu podstawy do rozpoczęcia aktywności politycznej.  W latach 1486–1490 pełnił funkcję królewskiego namiestnika na Rusi gdzie wsławił się pokonując Tatarów pod Kopystrzyniem. Po nieudanej walce ze swoim bratem o tron Węgierski Jan piastował funkcję księcia głogowskiego. 30 września 1492 roku został koronowany na króla Polski. Za panowania Olbrachta wzrosła rola szlachty oraz ograniczono prawa chłopów i mieszczan. Panowanie Olbrachta to także początki parlamentaryzmu w Polsce. Od 1493 roku regularnie zbierał się dwuizbowy sejm walny koronny, którego pierwsze posiedzenie odbyło się w Piotrkowie Trybunalskim 18 stycznia 1493 r. Jan Olbracht nie pozostawił po sobie potomka. Zmarł 17 czerwca 1501 roku w Toruniu, podczas przygotowań do Wojny z Krzyżakami.