No. 50077 Kolekcjonera No.77 Poczet królów i książąt polskich - Leszek Biały

Leszek Biały (1186–1227) to książę krakowski i sandomierski, syn Kazimierza II Sprawiedliwego i Heleny, księżniczki morawskiej. Gdy krakowianie na wiecu w 1194 r. wybrali go na księcia krakowskiego, miał zaledwie siedem lub osiem lat. Był oczywiście zbyt młody, aby rządzić. Faktyczną władze miał wojewoda małopolski i biskup krakowski. Straszy brat Leszka, Mieszko nie uznawał jego władzy i na drodze konfliktu zbrojnego przejął tron w Krakowie i utrzymał go do swojej śmierci w 1202 r. Mimo różnych nieporozumień z krakowskimi możnymi, Leszek objął władzę książęcą na tronie krakowskim po Mieszku, gdzie panował z niewielką przerwą aż do swej tragicznej śmierci. Zginął z rąk przeciwników politycznych – prawdopodobnie Władysława Odonica i Świętopełka pomorskiego – podczas zjazdu w Gąsawie w Wielkopolsce. W polityce zagranicznej kontynuował dzieło ojca na wschodzie, zajmowała go również sprawa chrystianizacji Prus. W czasie swoich rządów Leszek zabiegał o rozwój gospodarczy swych ziem, rozwijał górnictwo, popierał osadnictwo, dążył do rozwoju grodów.