SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ JUTRZENKI NADZIEI W GRODOWCU No. 330
Mijający rok obfitował w Znaczki Turystyczne o tematyce sakralnej. Wśród nich wyraźną grupę stanowią znaczki obiektów położonych na szlaku św. Jakuba do Santiago de Compostela. Znaczki te w przeważającej większości w grafice posiadają muszlę św. Jakuba przez co stały się nie tylko gratką dla kolekcjonerów ZT, ale i pątników podążających jakubowym szlakiem. Na koniec roku mamy dla Was ZT promujący Sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu, które położone jest na dolnośląskim odcinku drogi św. Jakuba. Zainteresowanych najnowszym znaczkiem zapraszamy do Grodowca gdzie już na początku 2015 roku znaczek znajdzie się w sprzedaży.
Grodowiec to niewielka miejscowość leżąca kilkanaście kilometrów na południe od Głogowa. Wieś jest jedną z najstarszych na ziemi głogowskiej, a jej historia jako miejsca kultu sięga najprawdopodobniej XII wieku. Najstarsza znana nam wzmianka o Grodowcu i kościele pochodzi z dokumentu księcia głogowskiego Henryka III z 1291 r. W czasach księcia Jana II (1453-1504) Grodowiec był ważnym ośrodkiem władzy, zapisując się w historii m.in. zjazdami książąt piastowskich z Legnicy, Wrocławia, Świdnicy i Żagania. Przez wiele stuleci tutejszy kościół i parafia stanowiły ostoję Kościoła katolickiego, symbol jego duchowej siły i „wyspę” katolicyzmu na terenie, na którym w ogromnej większości ludność przyjęła protestantyzm. Kult Matki Bożej i pielgrzymki do grodowieckiego sanktuarium miały miejsce już w XV wieku. Kult maryjny był początkowo związany z obrazem Matki Bożej, który znajdował się w parafialnym kościele. W czasie wojny trzydziestoletniej w nieznanych okolicznościach obraz zaginął. Jego podobizna zachowała się jedynie na starych rycinach i niektórych wotach. Z czasem obraz został zastąpiony figurą Najświętszej Maryi Panny - Służebnicy Pańskiej. Księga cudownych uzdrowień z 1691 roku wymienia 47 cudownych uzdrowień za przyczyną Matki Bożej Grodowieckiej. Okresem największego rozkwitu i rozwoju sanktuarium był wiek XVIII. Wciąż wzrastająca liczba pielgrzymów i rozrastająca się sława cudownego miejsca spowodowały, że zaczęto myśleć o powiększeniu kościoła. W latach 1702-1724 dobudowano dwie nowe nawy boczne, następnie konwikt dla księży emerytów, dom dla organisty, z czasem nową wieżę i zabudowania gospodarcze.
GPS: 51.543778 , 16.171808 , Miejsce sprzedaży: Kiosk z dewocjonaliami przy sanktuarium
